NGC objecten
NGC 3242 is een prachtige planetaire nevel in het sterrenbeeld Hydra (Waterslang). De visuele helderheid van dit object bedraagt 7.7 terwijl de fotografische helderheid rond de 8.6 schommelt. De centrale ster (HD 90255), die deze nevel heeft veroorzaakt, heeft magnitude 12.1. NGC 3242, ook wel de 'The Ghost of Jupiter' genoemd, is 20.8 boogminuten groot en staat 1 400 lichtjaar van ons vandaan. Deze planetaire nevel bestaat uit dtie delen. Het eerste deel is de centrale ring met een grootte van 16" x 26". Burnham omschreef dit deel van de nevel een "oog" wat de tweede bijnaam van NGC3242 verklaart: 'Eye Nebula'. Rond de centrale ring hangt een zwakkere nevel die een maximale grootte heeft van 40" x 35". Rond deze nevel hangt weer een grotere en zwakkere halo die 20.8 boogminuten groot is. Nu waarom de bijnaam The Ghost of Jupiter? De grootte van NGC 3242 is bij benadering even groot als de planeet Jupiter aan onze sterrenhemel. William Herschel ontdekte deze planetaire nevel op 7 februari 1785 toen hij zich in Zuid-Afrika bevond.
De planetaire nevel NGC 2392 heeft magnitude van 9.5 en is ongetwijfeld één van de bekendste NGC-objecten. Deze nevel is ook bekend onder de naam 'Eskimonevel' en is terug te vinden in het sterrenbeeld Gemini (Tweelingen) tussen de sterren Pollux en Alhena. NGC 2392 ziet eruit als een bijna cirkelvormige schijf waarin je kan zien dat de buitenste ring meer dan tweemaal groter is als de binnenste. Deze planetaire nevel is bij goede omstandigheden al zichtbaar met een kleine telescoop en is een zeer geliefd deep-sky object bij amateur-astronomen en astrofotografen. Dit prachtige hemelobject is ongeveer 5 000 lichtjaar van de Aarde verwijderd en werd op 17 januari 1787 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel.
NGC 2261 is een prachtige reflectienevel in het sterrenbeeld Monoceros (Eenhoorn) dat ook bekend is onder de naam 'Hubble's Variable Nebula'. Deze nevel, met een magnitude van 11, heeft een specifieke vorm die misleidend kan zijn voor iemand die geen idee heeft naar wat hij aan het kijken is. Zo wordt dit deep-sky object door zijn vorm soms verward met een komeet. De top van deze nevel is echter een ster (R Monocerotis) en hoe dichter je bij deze ster komt, des te helderder de nevel wordt. NGC 2261 bevindt zich op een afstand van ongeveer 3 000 lichtjaar en het object is 2 x 4 boogminuten groot. Op 26 januari 1949 werd deze nevel gebruikt door Edwin Hubble als testobject voor de toen nieuwe Hale Telescope die deel uitmaakte vanhet Palomar Observatory. Doordat zowel de helderheid van de ster R Monocerotis alsook de helderheid van de nevel varieert, kreeg dit object de bijnaam 'Hubble's Variable Nebula'.
De prachtige planetaire nevel NGC 6543 is terug te vinden in het sterrenbeeld Draco (Draak) en staat ook bekend als 'Cat's Eye Nebula' (Kattenoognevel). Planetaire nevels ontstaan wanneer oudere, lichte sterren op het einde van hun leven materie van hun buitenzijde wegblazen. Astronomen vermoeden dat ongeveer duizend jaar geleden een dubbelster deze nevel heeft veroorzaakt. Dit zou de complexe structuur van de nevel kunnen verklaren. Met een magnitude van 8.1 is het een vrij helder deep-sky object aan de nachtelijke hemel. De centrale ster, een witte dwerg, is echter wel vrij moeilijk waar te nemen aangezien deze magnitude 11.2 heeft. NGC 6543 bevindt zich op een afstand van 3 000 lichtjaar van de Aarde en het object werd in februari 1786 ontdekt door William Herschel. Dit was tevens ook de eerste planetaire nevel waarvan men zijn spectrum uitvoerig onderzocht (1864).
NGC 4449 is een opmerkelijk sterrenstelsel in het sterrenbeeld Canes Venatici (Jachthonden). Wanneer je dit stelsel bestudeert, kan je een grote gelijkenis opmerken met de bekende Grote Magelhaanse Wolk. Zo heeft NGC 4449 ongeveer dezelfde omvang alsook dezelfde helderheid als de Grote Magelhaanse Wolk. Aan de buitenzijden van dit object kan je grote wolken van stof en gas waarnemen terwijl de kern (een balk die door het stelsel loopt) dan weer bestaat uit vele jonge sterren (niet ouder als 5 miljoen jaar oud). De vele donkere plekken die men heeft waargenomen in dit sterrenstelsel zijn plaatsen waar in de toekomst nog vele sterren kunnen geboren worden. NGC 4449 wordt door astronomen ook omschreven als een zogeheten 'starburststelsel'. Dit zijn sterrenstelsels waarin met een uitzonderlijk hoge snelheid stervorming plaatsvindt. Het hemelobject is ongeveer 12,5 miljoen lichtjaar van de Aarde verwijderd en werd op 27 april 1788 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel. NGC 4449 maakt deel uit van de Canes Venatici-groep.
NGC 2359 is een prachtige emissienevel in het sterrenbeeld Canis Major (Grote Hond) van magnitude 11.4. Deze nevel, die ook de bijnaam 'Thor's Helmet' kreeg, bevat in het centrum een Wolf-Rayet ster (HD 56925). Wolf-Rayetsterren zijn zware sterren met een massa van meer dan 20 zonmassa's die hun massa snel verliezen door een krachtige zonnewind. NGC 2359 is ongeveer 15 000 lichtjaar van de Aarde verwijderd en de nevel zelf is ongeveer 30 lichtjaar groot. NGC 2359 werd op 31 januari 1785 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel. Om dit object het best te kunnen waarnemen, heeft men een grote telescoop nodig en een OIII-filter.
NGC 7009 is een prachtige planetaire nevel die ook gekend is onder de naam 'Saturnusnevel'. Het object dankt zijn bijnaam doordat dit bij kleine vergrotingen lijkt op de planeet Saturnus. Dit deep-sky object is gelegen in het sterrenbeeld Aquarius (Waterman) en heeft magnitude 8.1. De Saturnusnevel ligt niet ver van de Messierobjecten M72 en M73 en kan door zijn uitzonderlijke vorm (bij hogere vergrotingen) makkelijk gevonden worden. Deze planetaire nevel ligt 2 400 lichtjaar van de Aarde en werd op 7 september 1782 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel.
NGC 7293 is een prachtige planetaire nevel in het sterrenbeeld Aquarius (Waterman) van magnitude 7.3. Deze planetaire nevel is ook bekend onder de namen 'Helixnevel' en 'Eye of God' en staat op een afstand van 700 lichtjaar van de Aarde. Hierdoor is NGC 7293 de meest nabij gelegen planetaire nevel. De centrale ster in NGC 7293 is van magnitude 12. Astronomen verwachten dat onze eigen ster, de Zon, een gelijkaardige fase zal doormaken als de ster die NGC 7293 heeft veroorzaakt. Dit deep-sky object wordt door velen in gebieden met veel lichtpollutie waargenomen als een schijf met een donkerder midden zonder veel details. NGC 7293 werd in 1824 ontdekt door de Duitse astronoom Karl Ludwig Harding.
NGC 7023 is een prachtig deep-sky object dat eigenlijk bestaat uit twee objecten. Zo bestaat dit object uit een open sterrenhoop (NGC 7023) die zich in een reflectienevel bevindt (LBN 487). De nevel zelf kreeg ook de bijnaam 'Irisnevel' en wordt prachtig opgelicht door de centrale ster HD200775. NGC 7023 kunnen we terugvinden in het sterrenbeeld Cepheus en bevindt zich op een afstand van 1 300 lichtjaar van de Aarde. De Irisnevel heeft een omvang van ongeveer zes lichtjaar en meet aan de sterrenhemel 18 x 18 boogminuten. Doordat de nevel zich 3,5 graden ten zuidwesten van de heldere ster Alphirk (Beta Cephei) bevindt, kunnen we dit object dan ook makkelijk terugvinden. De open sterrenhoop in deze nevel, ook wel 'Collinder 427' genoemd, bevindt zich in het westelijk en donkerder gedeelte van de Irisnevel. Bij goede omstandigheden (donkere locatie en geen storend maanlicht) kan men de Irisnevel al waarnemen met een 15 centimeter telescoop. Grotere telescopen tonen dan weer de open sterrenhoop. Dit deep-sky object werd in 1794 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel.
Sterrenbeeld: Cepheus
Magnitude: 6,8
Coördinaten:
- RA: 21h 01m
- DEC: +68° 10'
NGC 4565, ook gekend als 'Caldwell 38', is een spiraalvormig sterrenstelsel dat we terugvinden in het sterrenbeeld Hoofdhaar (Coma Berenices). Dit sterrenstelsel heeft een helderheid van magnitude 10.1 en werd ontdekt door William Herschel in het jaar 1785. NGC 4565 bevindt zich op een afstand van 30 tot 50 miljoen lichtjaar van de Aarde en heeft door zijn opmerkelijk uiterlijk ook de bijnaam 'Needle Galaxy'. Vanaf de Aarde kijk je als waarnemer namelijk recht op de rand van dit sterrenstelsel. Hierdoor kan je een donkere band materie waarnemen die rondom het stelsel loopt. Dit deep-sky object is dan ook een prachtig voorbeeld van een zogeheten 'edge-on' spiraalstelsel. Tot dit sterrenstelsel behoren ook nog eens ongeveer 240 bolvormige sterrenhopen. NGC 4565 is bij goede omstandigheden al zichtbaar met een kleine telescoop en is een ware must voor elke fan van deep-sky objecten. Vlakbij NGC 4565 kunnen we ook een ander spiraalvormig sterrenstelsel terugvinden (NGC 4562). Dit zwakkere stelsel heeft een helderheid van magnitude 14.
Sterrenbeeld: Hoofdhaar (Coma Berenices)
Magnitude: 9,5
Coördinaten:
- RA: 12h 36m
- DEC: +25° 59'
Waarnemen
Deepsky
Catalogen
Gidsen
Hemelverschijnselen
Steun Spacepage
Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.
Astrofotografie
Ruimtevaart in China
Dit gebeurde vandaag in 1975
België, Denemarken, Frankrijk, Duitsland, Italië, het Verenigd Koninkrijk, Nederland, Zweden, Spanje en Zwitserland ondertekenen in Parijs een conventie waardoor de Europese ruimtevaartorganisatie ESA wordt opgericht. Ierland ondertekend enkele maanden later eveneens deze conventie. Op 30 oktober 1980 gaat de ESA Conventie van kracht.
Redacteurs gezocht
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerker