Messier 82
Geschreven door Christophe Bogaert en Sander Vancanneyt
Messier 82
Foto: Siggi Kohlert
M82, ook gekend als het 'Sigaarstelsel', is samen met M81 wellicht het bekendste paar sterrenstelsels aan de nachtelijke hemel. Beide objecten zijn in eenzelfde beeldveld zichtbaar bij lage vergrotingen. Zowel M81 alsook M82 zijn spiraalstelsels. Het eerste sterrenstelsel bekijken we vanuit bovenaanzicht en het andere vanuit zijaanzicht. Enkele tientallen miljoenen jaren gelden kwam de grotere (en tien maal massievere) M81 dichtbij zijn kleinere buur welke een massale starburst veroorzaakte in M82. Beide sterrenstelsels zijn verbonden met een waterstofbrug, waarschijnlijk ook een gevolg van de dichte nadering. De kernen van de twee stelsels liggen momenteel slechts 150 000 lichtjaar van elkaar af. De massa van het M82 wordt geschat op ongeveer 70 miljard zonnemassa's. In 1961 werd M82 herontdekt, deze keer als radiobron (3C231).
Sterrenbeeld: Ursa Major
Magnitude: 8.4
Coördinaten:
- RA: 09h 55.8m
- DEC: +69° 41'
Geschiedenis
M82 werd op 31 december 1774 ontdekt door Johann Elert Bode die het object beschreef als een zeer zwak, langgerekt object. Charles Messier en Pierre Méchain observeerden het sterrenstelsel voor het eerst in het jaar 1781. Lord Rosse was de eerste astronoom die notie maakte van de verschillende stofbanden die M82 doorkruisen. Hij maakte hiervoor gebruik van zijn 180 cm telescoop.
Waarnemen
Kleine telescopen tonen weinig detail, enkel de 'sigaarvorm' is duidelijk waarneembaar. Reeds met een 10 cm telescoop is het mogelijk om onder goede omstandigheden een stofband waar te nemen. Toch zijn M82 en M81 geliefkoosde deep-sky objecten bij amateur-astronomen en astrofotografen.
Gerelateerde items (op tag)
- Jong sterrenstelsel met volwassen kenmerken tart theorie over vorming van stelsels
- ALMA neemt een botsend sterrenstelsel waar dat het vermogen om sterren te vormen kwijtraakt
- Hoe kan je hoeken meten aan de sterrenhemel?
- Tienmaal meer hyperlumineuze sterrenstelsels waargenomen dan sterren kunnen produceren
- Astronomen zien gigantische botsingen van clusters van sterrenstelsels in jong heelal
Dit gebeurde vandaag in 1861
De Duitse astronoom Ernst Wilhelm Leberecht Tempel ontdekt vanuit Marseille de planetoïde 65 Cybele die werd genoemd naar een moedergodin uit de Frygische mythologie. Deze planetoïde heeft een diameter van 240 kilometer en draait in 4 041 uur om haar eigen as. Dit hemellichaam wordt door spectraalanalyse ingedeeld bij de C-type planetoïden wat betekent dat ze een relatief laag albedo heeft en een donker oppervlak. Tijdens een sterbedekking in 1979 ontdekten astronomen aanwijzingen voor een natuurlijke satelliet met een diameter van ongeveer elf km.
Het weerbericht op Mars
Messier 34
Steun Spacepage!
Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.