Titania werd in 1787 ontdekt door de Britse astronoom William Herschel en werd vernoemd naar de koningin uit William Shakespeare’s werd 'A Midsummer Night's Dream'. Met een diameter van 1 578 kilometer is Titania de grootste maan van Uranus en deze bevindt zich op een afstand van 436 270 kilometer van deze planeet. In 1986 bracht de Amerikaanse ruimtesonde Voyager 2 en deze maakte op dat moment foto’s van het zuidelijk halfrond van Titania. Tot op heden is al onze kennis over deze natuurlijke satelliet van Uranus gebaseerd op de foto’s van de Voyager 2 en kunnen we vaststellen dat Titania voor 50% bestaat uit waterijs, 30% gesteenten en 20% methaanverbindingen.
De Uranusmaan Titania - Foto: NASA
Op het oppervlak van Titania is een netwerk terug te vinden van aan elkaar verbonden diepen kloven en valleien en wetenschappers vermoeden hierdoor dat deze maan ooit zeer heet moet zijn geweest om vloeibaar te zijn maar daarna zou de maan gaan afkoelen zijn waardoor het binnenste bevroor en dit het oppervlak deed openscheuren. Een andere geologisch kenmerk op het oppervlak van Titania zijn de vele inslagkraters maar doordat deze allemaal al sterk vervormd zijn vermoed men dat dit oppervlak nog vrij jong is. Titania draait één keer om de 8,7 aardse dagen om de planeet Uranus en heeft een albedo (is het weerkaatsingvermogen van een oppervlak of hemellichaam) van 0,27.
