In Jalhay, nabij Luik, vergaapten de afgelopen maanden honderden gelovigen en enkele wetenschappers zich aan een lichtgevend Mariabeeld. Ondertussen is de oorzaak van het groen oplichtend beeld reeds verklaard als een chemisch proces. Voor al die mensen die zo graag van lichtgevende beelden houden, is er nu misschien een spectaculair alternatief.
NASA heeft een satellietkaart geproduceerd waarmee door fluorescentie wordt weergegeven in welke regio’s in Noord-Amerika er maïs wordt gekweekt. Het resultaat is alvast een “spacy” roze lichtgevend patroon. De fluorescentie is afkomstig van het chlorofyl (of bladgroen) in de maïsbladeren. Chlorofyl produceert tijdens de fotosynthese niet alleen energie uit zonlicht, maar ze stuurt een fractie van dat zonlicht ook weer terug in de vorm van een fluorescerende gloed. Met onze ogen kunnen we dit niet zien maar satellieten kunnen dus wel de fotosynthetische activiteit van de planten meten. Ze deden dit over een langere periode (2007-2011) tijdens de groeiseizoenen (begin juli) en de kaart is het resultaat van deze metingen.
Heel duidelijk komt het reliëf van de Verenigde Staten tot uiting. De hoge Rocky Mountains in het westen zijn ongeschikt voor akkerteelt, terwijl de centrale vlakte en grote delen van de Appalachen in het oosten dat wel zijn. Ook is duidelijk dat er een kernzone is waar vaker maïs wordt geteeld. Dat bevindt zich in de bovenloop van de Mississippi. Nog opvallend is dat de Verenigde Staten er echt uitspringen op de globale fluorescentiekaart. De Corn Belt blijkt de meest productieve regio te zijn tijdens het groeiseizoen. Ze is zelfs 40% productiever dan de Zuid-Amerikaanse tegenhanger.
Fluorescentie meten met satellieten blijkt bijgevolg een interessante methode te zijn om de landbouw te bestuderen en de voedselproductiviteit te monitoren. Voor de kaart werd gebruik gemaakt van de Global Ozone Monitoring Experiment 2 (GOME-2) op de Europese weersatelliet Metop-A. De satellietmetingen werden getoetst aan metingen in grondstations.
Om de oogstopbrengst beter te kunnen schatten, wordt uitgekeken naar de lancering van de Orbiting Carbon Observatory-2 (OCO-2) in juli 2014 en van de Soil Moisture Active Passive (SMAP) later dit jaar. De nieuwe gegevens zouden ook de klimaatmodellen moeten verbeteren, met name wat betreft onze kennis van de koolstofcyclus en van landbouwactiviteiten zoals irrigatie. Maïs is in staat om veel CO2 op te nemen. In de huidige klimaatmodellen is de productiviteit van de Corn Belt echter met 40-60% onderschat. Klimaatsceptici zullen het graag horen.
