Verduisteringen
Een maansverduistering is een astronomisch fenomeen dat plaatsvindt wanneer de Zon, de Aarde en de Maan zich op één lijn bevinden met de Aarde in het midden. Normaal weerkaatst de maan het zonlicht terug naar de Aarde maar tijdens een maansverduistering kan de Maan geen zonlicht opvangen omdat de Aarde in de weg staat. Het zonlicht dat zich op dat moment door de aardatmosfeer doordringt, kleurt rood waardoor op de maan een rode gloed te zien is.
Zonsverduisteringen kunnen vandaag de dag met grote nauwkeurigheid voorspeld worden. Zo zijn er meestal twee zonsverduisteringen per kalenderjaar en in sommige gevallen zijn er zelfs drie of vier te zien. In dit artikel leer je alles over het voorspellen van zonsverduisteringen.
De fotosfeer van de Zon (de heldere schijf van de Zon zelf) kan zelfs na enkele seconden kijken, permanente schade toebrengen aan het oog door de intense zichtbare en onzichtbare straling die de fotosfeer uitstraalt. Deze schade kan resulteren in permanente oogbeschadiging, onscherp zicht tot zelfs blindheid. Het oog is niet gevoelig aan pijn zodat de effecten niet meteen merkbaar zijn en er dus geen waarschuwing is dat je ogen schade oplopen.
Een zonsverduistering, ook wel 'eclips' genoemd, is een astronomische fenomeen dat zich voordoet wanneer de Aarde, de Maan en de Zon precies op een lijn staan. Deze samenstelling kan zich enkel voordoen bij nieuwe maan, wanneer de Zon en Maan in conjunctie zijn gezien vanaf de Aarde. Voor velen is dit een bijzonder schouwspel wanneer de Maan zich langzaam voor de Zon beweegt en het overdag steeds donkerder wordt tot de Maan uiteindelijk de zonneschijf volledig bedekt.
Waarnemen
Deepsky
Catalogen
Gidsen
Hemelverschijnselen
James Webb Space Telescope
Astrofotografie
Ruimtevaart in China
Dit gebeurde vandaag in 1967
Vanop de Cape Canaveral lanceerbasis in Florida wordt de Amerikaanse Mariner 5 ruimtesonde gelanceerd. Mariner 5 bereikte op 19 oktober 1967 de planeet Venus waarna de instrumenten van het ruimtetuig de atmosfeer van deze planeet uitgebreid onderzoeken. Net als zijn Russische tegenhanger merkte Mariner 5's UV-fotometer een dunne laag waterstof op, maar geen zuurstof. Venus had geen stralingsgordels vergelijkbaar met de Van Allen-gordel rond onze thuisplaneet. Venus beschikte weliswaar over een magnetosfeer, maar met een veldsterkte van slechts 1% van dat van de Aarde. Na passage van Venus onderhield NASA contact met hun sonde tot 4 december 1967, toen het radiocontact verloren ging. Foto: NASA
Redacteurs gezocht
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerkerSteun Spacepage
Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.