Deze nieuwe foto van NGC 2264, ook wel bekend als de "Kerstboomcluster", toont de vorm van een kosmische boom met de gloed van stellaire lichtjes. NGC 2264 is in feite een cluster van jonge sterren, met leeftijden tussen ongeveer één en vijf miljoen jaar oud, in onze Melkweg, ongeveer 2500 lichtjaar van de aarde verwijderd. De sterren in NGC 2264 zijn zowel kleiner als groter dan de zon, variërend van sterren met minder dan een tiende van de massa van de zon tot sterren met een massa van ongeveer zeven zonnen.
Een internationaal team van sterrenkundigen onder Nederlandse leiding heeft voor het eerst een tweedimensionale inventaris gemaakt van ijs in een planeetvormende schijf van stof en gas rond een jonge ster. Ze deden dat met de James Webb-ruimtetelescoop. De onderzoekers publiceren hun bevindingen op 6 december in het vakblad Astronomy & Astrophysics.
Vandaag onthult ESA's Euclid ruimtemissie haar eerste full-colour beelden van de kosmos. Nooit eerder was een telescoop in staat om zulke haarscherpe astronomische beelden te maken van zo'n groot deel van de hemel en zo ver in het verre heelal te kijken. Deze vijf beelden illustreren het volledige potentieel van Euclid; ze laten zien dat de telescoop klaar is om de meest uitgebreide 3D-kaart van het heelal tot nu toe te maken en een aantal van zijn verborgen geheimen te onthullen.
Magnetars zijn de sterkste magneten in het heelal. Deze supercompacte uitgedoofde sterren met ultrasterke magnetische velden zijn overal in ons Melkwegstelsel te vinden, maar astronomen weten niet precies hoe ze ontstaan. Nu hebben onderzoekers, met behulp van diverse telescopen verspreid over de hele wereld, waaronder faciliteiten van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO), een levende ster ontdekt die waarschijnlijk een magnetar zal worden. De ontdekking van dit nieuwe stertype, een zware magnetische heliumster, werpt licht op de oorsprong van zogeheten magnetars.
Indien alles verloopt volgens planning moet eind augustus 2023 de XRISM-röntgentelescoop in de ruimte worden gebracht. Deze nieuwe ruimtetelescoop werd ontwikkeld door Japan in samenwerking met de Verenigde Staten (NASA) en Europa (ESA) en zal gebruikt worden om te kijken naar materiaal dat vlak bij zwarte gaten bezwijkt, het gedrag van ijle materie in clusters van melkwegstelsels en supernova’s en hun schokgolven. De telescoop zal gelanceerd worden vanop het Tanegashima Space Center in Japan met behulp van een H-2A raket.
Een jonge planeet die rond een humeurige rode dwergster draait, verandert van baan tot baan op onvoorspelbare manieren. De planeet staat zo dicht bij zijn moederster dat hij constant een stortvloed aan energie te verduren krijgt, waardoor zijn waterstofatmosfeer verdampt en van de planeet af puft. Maar tijdens een baan die met de Hubble ruimtetelescoop werd geobserveerd, leek het alsof de planeet helemaal geen materiaal verloor, terwijl een baan die anderhalf jaar later met de Hubble ruimtetelescoop werd geobserveerd duidelijke tekenen van atmosferisch verlies vertoonde.
De detectie van zwaartekrachtgolven die worden geproduceerd tijdens het samensmelten van zwarte gaten, leert ons van alles over de eigenschappen van deze extreme objecten. Een team van onderzoekers in de groep van Gianfranco Bertone aan de Universiteit van Amsterdam ontwerpt nieuwe technieken om informatie te winnen, niet alleen over de zwarte gaten zelf, maar ook over hun omgeving.
Met behulp van ESO’s Visible and Infrared Survey Telescope for Astronomy (VISTA) hebben astronomen een uitgebreide infraroodatlas gemaakt van vijf nabijgelegen stellaire kraamkamers. Daartoe hebben ze meer dan een miljoen afzonderlijke opnamen samengevoegd. Op de grote mozaïeken zijn jonge sterren-in-wording te zien, ingebed in dikke stofwolken. Dankzij deze waarnemingen beschikken astronomen over een uniek hulpmiddel om het ingewikkelde vraagstuk van de geboorte van sterren te ontcijferen.
Voor het eerst hebben astronomen in één keer de schaduw van het zwarte gat in het sterrenstelsel Messier 87 (M87) en de krachtige jet die dit zwarte gat uitstoot waargenomen. De waarnemingen zijn in 2018 gedaan met telescopen van de Global Millimetre VLBI Array (GMVA), de Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA), waarvan ESO partner is, en de Greenland Telescope (GLT).
Door het heelal buiten ons melkwegstelsel af te speuren zal Euclid proberen de mysteries van het kosmische web te ontwarren en misschien verklaren hoe onzichtbare donkere materie en exotische donkere energie de structuur en de evolutie van de kosmos beïnvloeden. Euclid zal zich voornamelijk bezighouden met twee kernthema's van ESA's Cosmic Vision programma: Wat zijn de fundamentele natuurkundige wetten van het heelal? en Hoe is het heelal ontstaan en waar is het van gemaakt?
Lancering vanop de Cape Canaveral lanceerbasis van de Italiaans-Nederlandse satelliet BeppoSax voor röntgensterrenkunde. Dit was de eerste satelliet die sterrenkundige objecten over een breed spectrum van 0,1 tot 300 keV kon waarnemen. Zo werden de eerste optisch bruikbare posities van gamma-ray bursts met boogminuutprecisie verkregen met de BeppoSax satelliet. Deze ruimtetelescoop had een gewicht van 1,3 ton en was uitgerust met vijf instrumenten waaronder de Low Energy Concentrator Spectrometer (LECS), de High Pressure Gas Scinitillation Proportional Counter (HGSPC) en de Medium Energy Concentrator (MECS). Foto: ASI
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerkerDeze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.