Het planetenstelsel rond de ster HR8799 lijkt opmerkelijk veel op ons eigen Zonnestelsel. Het heeft vier gasreuzen tussen twee asteroïdegordels. Onderzoekers van de RuG en SRON hebben deze gelijkenis gebruikt om de aanvoer te simuleren van materiaal afkomstig van asteroïden, kometen en andere kleine hemellichamen. De simulatie laat zien dat de vier gasplaneten materiaal ontvangen van kleine hemellichamen, net als in ons Zonnestelsel.
Astronomen hebben met radiotelescopen de jet (of straalstroom) waargenomen van MAXI J1820+070, een dubbelster die bestaat uit een zwart gat en een gewone ster. Het bijna twee jaar geleden ontdekte en inmiddels veel bestudeerde systeem heeft een nieuwe verrassing in petto: niet eerder konden astronomen de jet (hoogenergetisch materiaal dat met bijna de lichtsnelheid vanaf het zwarte gat wordt weggeschoten) van een dergelijk systeem tot op zo’n grote afstand volgen.
Iets meer dan een jaar nadat de Amerikaanse Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS) in de ruimte werd gebracht, hebben wetenschappers er drie exokometen met ontdekt rond de ster Bèta Pictoris. Exokometen zijn kleine hemellichamen zijn die bestaan uit gas, ijs en stof, gekenmerkt worden door een staart en zich buiten ons zonnestelsel bevinden. TESS is een ruimtetelescoop die in april 2018 werd gelanceerd en ontworpen werd om exoplaneten te ontdekken met behulp van de transitiemethode.
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA wil met een nieuwe missie op zoek gaan naar het verre verleden en de oorsprong van het heelal. Met deze missie, die de naam 'Spectro-Photometer for the History of the Universe, Epoch of Reionization and Ices Explorer' (SPHEREx) kreeg, wil men de hemel zowel in optisch licht alsook in nabije-infrarode golflengten afspeuren op om deze manier meer te leren over meer dan 300 miljoen sterrenstelsels en 100 miljoen sterren die zich op afstanden bevinden tot 10 miljard lichtjaar. Het ruimtetuig moet in 2023 de ruimte ingaan en deze missie heeft een prijskaartje van 242 miljoen dollar.
Sterrenkundigen hebben met behulp van de legendarische Hubble Space Telescope negen sterren ontdekt in jonge sterrenhoop R136 die elk meer dan honderd maal zoveel massa hebben onze eigen ster, de Zon. Samen produceren de negen 'monstersterren' dertig miljoen keer zoveel licht als de Zon. Het gaat dan ook om de grootste groep van zware sterren die tot op heden werd ontdekt.
Een internationaal team van sterrenkundigen heeft in het heelal een nieuwe recordhouder ontdekt. Zo heeft men een supernova ontdekt die een recordhoeveelheid licht en andere straling heeft geproduceerd. Op het hoogtepunt van de kosmische explosie produceerde de ster 570 miljard keer zoveel licht als onze eigen ster, de Zon.
Amerikaanse sterrenkundigen hebben op een afstand van tien miljard lichtjaar van de Aarde een cluster van sterrenstelsels ontdekt. Deze omvangrijke cluster telt mogelijk duizenden sterrenstelsels en heeft duizend keer zo veel massa als ons sterrenstelsel, de Melkweg. Dit is dan ook de zwaarste cluster van sterrenstelsels die op dergelijke grote afstand werd ontdekt.
Sterrenkundigen hebben aan de hand van waarnemingen met de Amerikaanse Kepler ruimtetelescoop een merkwaardige ster ontdekt waarbij zeer grote en onregelmatige dips in zijn lichtcurve werden gezien. De ster, met de naam ‘KIC 8462852’, trekt hierdoor de aandacht van SETI-onderzoekers die naar buitenaards leven zoeken.
Astronomen hebben met behulp van de Amerikaanse WISE infraroodsatelliet een ver sterrenstelsel ontdekt dat meer licht geeft dan 300 biljoen zonnen. Ter vergelijking: dit sterrenstelsel is 25 000 keer helderder dan de Melkweg. Hierdoor is dit het helderste sterrenstelsel dat ooit werd ontdekt.
Een team van Amerikaanse en Nederlandse astronomen, onder leiding van onderzoekers van de Yale University en de University of Calfornia-Santa Cruz, heeft een sterrenstelsel ontdekt dat slechts 670 miljoen jaar na de oerknal is ontstaan. Hierdoor is dit sterrenstelsel 13,1 miljard jaar oud waardoor dit het verste sterrenstelsel is dat tot op heden werd ontdekt.
De Nederlands-Amerikaanse astronoom Gerard Kuiper ontdekt vanuit het McDonald Observatory de Neptunusmaan Nereïde. Dit maantje is zeer klein en wordt in 1989 bezocht door de Amerikaanse ruimtesonde Voyager 2. Uit de gegevens afkomstig van Voyager 2 blijkt onder andere dat Nereïde waterijs bevat op het oppervlak. Nereïde is het derde grootste maantje van Neptunus en draait één maal om de dertien uur om zijn as. Deze maan werd genoemd naar de nimfen van de zee uit de Griekse mythologie. Foto: NASA
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerkerDeze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.