Hoewel astronomen de brokstukken van tientallen geëxplodeerde sterren in de Melkweg en nabijgelegen sterrenstelsels hebben gezien, is het vaak moeilijk om de tijdlijn van de ondergang van de ster te bepalen. Door de spectaculaire resten van een supernova in een naburig sterrenstelsel met NASA-telescopen te bestuderen, heeft een team van astronomen genoeg aanwijzingen gevonden om de klok terug te draaien.

NASA's James Webb-ruimtetelescoop heeft in de chaos van het sterrenstelsel 'Cartwheel' gekeken en nieuwe details onthuld over stervorming en het centrale zwarte gat van het sterrenstelsel. Webb's krachtige infrarode blik heeft deze gedetailleerde afbeelding opgeleverd van het Karrewiel-stelsel en twee kleinere begeleidende sterrenstelsels tegen een achtergrond van vele andere sterrenstelsels. Deze foto geeft een nieuw beeld van hoe het Karrewiel-stelsel in de loop van miljarden jaren is veranderd.

De James Webb-ruimtetelescoop van NASA, ESA en CSA laat opkomende stellaire kraamkamers en individuele sterren in de Carinanevel zien die voorheen aan het zicht werden onttrokken. De nieuwe beelden laten zien hoe de camera's van Webb door kosmisch stof kunnen turen en nieuw licht werpen op de vorming van sterren. Objecten in de vroegste, snelle fasen van stervorming zijn moeilijk vast te leggen, maar de extreme gevoeligheid, ruimtelijke resolutie en beeldvormingscapaciteit van de James Webb Space Telescope kunnen deze ongrijpbare gebeurtenissen prachtig in kaart brengen.

Op maandag 11 juli 2022 heeft de Amerikaanse president Joe Biden één van de eerste beelden van de James Webb-ruimtetelescoop vrijgegeven in het Witte Huis in Washington. Dit eerste beeld van NASA's James Webb Space Telescope is het diepste en scherpste infraroodbeeld van het verre heelal tot nu toe. Dit beeld van sterrenstelselcluster SMACS 0723, bekend als Webb's First Deep Field, zit boordevol details. Duizenden sterrenstelsels, waaronder de zwakste objecten die ooit in het infrarood zijn waargenomen, zijn voor het eerst in het beeld van Webb verschenen. Dit deel van het heelal beslaat een stuk hemel dat ongeveer zo groot is als een zandkorrel die iemand op de grond op armlengte afstand houdt.

Vandaag geeft ESA's Gaia-missie een nieuwe schat aan gegevens vrij over ons eigen melkwegstelsel. Astronomen beschrijven vreemde 'sterbevingen', stellair DNA, asymmetrische bewegingen en andere fascinerende inzichten in dit meest gedetailleerde onderzoek van de Melkweg tot nu toe.

De ster β Pictoris fascineert astronomen al dertig jaar omdat hij hen in staat stelt een planetenstelsel in wording waar te nemen. Het bestaat uit ten minste twee jonge planeten, en bevat ook kometen, die al in 1987 werden waargenomen. Dit waren de eerste kometen die ooit rond een andere ster dan de zon zijn waargenomen. Nu heeft een internationaal onderzoeksteam onder leiding van Alain Lecavelier des Etangs, CNRS-onderzoeker aan het Institut d'Astrophysique de Paris (CNRS/Sorbonne Université), dertig van dergelijke exokometen ontdekt en de grootte van hun kernen bepaald, die variëren van 3 tot 14 kilometer in diameter.

Het Stratospheric Observatory for Infrared Astronomy (SOFIA), een gezamenlijk project van NASA en het Duitse ruimtevaartagentschap DLR, heeft de allereerste en meest gedetailleerde kaart gemaakt van de lange filamenten die het dichtste gedeelte van de armen van een melkwegstelsel omlijnen (galactische beenderen). Het is de meest gedetailleerde kaart van de magnetische velden van G47, een reusachtig filamenteus bot in de Melkweg. De resultaten zijn gepubliceerd in The Astrophysical Journal Letters.

Astronomen hebben mysterieuze radioflitsen waargenomen die afkomstig zijn van een onverwachte bron: een bolvormige sterrenhoop in het sterrenstelsel M81. Het is de dichtstbijzijnde bron van snelle radioflitsen die tot nu toe is gelokaliseerd. Snelle radioflitsen (Engels: fast radio bursts oftewel FRBs) zijn onvoorspelbare, extreem korte flitsen van radiostraling uit de ruimte. Astronomen proberen ze al te begrijpen sinds ze in 2007 voor het eerst werden ontdekt.

Met de IRAM NOEMA-telescoop in de Franse Alpen hebben astronomen voor het eerst een ver object waargenomen dat een schaduw werpt op de vroege, hete oerknalfase van ons heelal, waardoor een deel van het licht van de zogeheten kosmische achtergrondstraling wordt tegengehouden. Het object is een waterwolk die zo ver weg is dat we hem zien zoals hij er slechts 880 miljoen jaar na de oerknal uitzag.

Een team astronomen dat radiogolven in het heelal in kaart brengt, heeft iets ongewoons ontdekt dat drie keer per uur een enorme energie-uitbarsting geeft, en het lijkt op niets wat astronomen eerder hebben gezien. Het team dat het heeft ontdekt denkt dat het een neutronenster of een witte dwerg zou kunnen zijn, ineengestorte kernen van sterren, met een ultra-krachtig magnetisch veld. Ronddraaiend in de ruimte zendt het vreemde object een straal straling uit die onze gezichtslijn kruist, en gedurende één minuut op de twintig is het een van de helderste radiobronnen aan de hemel.