Wetenschappers van NASA's Juno-missie naar Jupiter hebben ontdekt dat de vulkanen op Jupiters maan Io waarschijnlijk elk worden aangedreven door hun eigen kamer van kolkend heet magma in plaats van één grote oceaan van magma onder het oppervlak. Deze ontdekking lost een 44 jaar oud mysterie op over de oorsprong van de meest opvallende geologische kenmerken van de maan. Een artikel over de bron van het vulkanisme van Io werd op donderdag 12 december 2024 gepubliceerd in het tijdschrift Nature. De bevindingen en andere wetenschappelijke resultaten van Io werden besproken tijdens een persconferentie in Washington op de jaarlijkse bijeenkomst van de American Geophysical Union, 's lands grootste bijeenkomst van wetenschappers op het gebied van aarde en ruimte.
Net als vuurvliegjes die 'dansen' op een warme zomeravond, verschijnen er 10 verschillende sterrenclusters in waarnemingen van NASA's James Webb Space Telescope. Ze worden vastgehouden in een cocon van diffuus licht dat wordt uitgezonden door andere sterren die om hen heen zijn verspreid. Dit sterrenstelsel, dat bekend staat als Firefly Sparkle, kreeg ongeveer 600 miljoen jaar na de oerknal vorm. Onderzoekers die de beelden en gegevens van Webb gebruikten, concludeerden dat de Firefly Sparkle dezelfde massa had als ons Melkwegstelsel zou hebben als we de tijd konden “terugdraaien” om het te wegen toen het in elkaar stak.
De derde Copernicus Sentinel-1 satelliet is vorige week succesvol gelanceerd met een Europese Vega-C raket vanaf het Europese lanceerbasis in Frans Guyana. Sentinel-1C bouwt voort op de nalatenschap van zijn voorgangers en levert radarbeelden met hoge resolutie om het veranderende milieu op aarde te monitoren, een breed scala aan toepassingen te ondersteunen en wetenschappelijk onderzoek te bevorderen. Daarnaast biedt Sentinel-1C nieuwe mogelijkheden voor het detecteren en monitoren van maritiem verkeer.
Het STELLA-observatorium op Tenerife heeft 16 jaar lang het oppervlak van een ster bestudeerd met robotische spectroscopie en Doppler-beeldvorming. In tegenstelling tot de cyclische stervlekken op onze zon vertoonde deze ster chaotisch, niet-periodiek stervlekkengedrag, wat een fundamenteel ander dynamomechanisme onthult. Het baanbrekende onderzoek is nu gepubliceerd in Nature Communications en presenteert een unieke film van de evolutie van het steroppervlak, dat anders slechts een onoplosbaar lichtpuntje aan de hemel is.
Op een nieuwe midden-infraroodopname van de NASA/ESA/CSA James Webb Space Telescope is het Sombrero-sterrenstelsel te zien, ook bekend als Messier 104 (M104). De kenmerkende, gloeiende kern die te zien is op beelden met zichtbaar licht schittert niet en in plaats daarvan is een gladde binnenschijf te zien. De scherpe resolutie van Webb's MIRI (Mid-Infrarood Instrument) brengt ook details van de buitenste ring van het sterrenstelsel in beeld en geeft inzicht in hoe het stof, een essentiële bouwsteen voor astronomische objecten in het heelal, is verdeeld. De buitenste ring van het sterrenstelsel laat voor het eerst ingewikkelde klonten zien in het infrarood.
Regent het diamanten? Bevindt er zich super-ionisch water? Dit zijn slechts twee voorstellen die planeetwetenschappers hebben bedacht voor wat er zich bevindt onder de dikke, blauwachtige, waterstof- en heliumatmosferen van Uranus en Neptunus, de unieke, maar oppervlakkig gezien saaie ijsreuzen van ons zonnestelsel. Een planeetwetenschapper van de Universiteit van Californië, Berkeley, stelt nu een alternatieve theorie voor, dat het binnenste van beide planeten gelaagd is en dat de twee lagen, net als olie en water, niet mengen. Die configuratie verklaart netjes de ongebruikelijke magnetische velden van de planeten en impliceert dat eerdere theorieën over het inwendige waarschijnlijk niet kloppen.
Een reusachtige planeet met een lange naam, IRAS 04125+2902 b, is eigenlijk nog maar een baby: slechts 3 miljoen jaar oud. En omdat zulke babywerelden meestal verborgen zitten in een ondoorzichtige schijf puin, is het de jongste planeet die tot nu toe is ontdekt met de dominante methode voor planeetdetectie.
Een internationaal team van wetenschappers heeft met behulp van waarnemingen van NASA-Duitse satellieten bewijs gevonden dat de totale hoeveelheid zoet water op aarde vanaf mei 2014 abrupt is gedaald en sindsdien laag is gebleven. De onderzoekers, die rapporteren in Surveys in Geophysics, suggereren dat de verschuiving erop zou kunnen wijzen dat de continenten van de aarde een aanhoudende drogere fase zijn ingegaan.
Een internationaal team onder leiding van de Universiteit van Genève (UNIGE) en met professor Stijn Wuyts van de Universiteit van Bath heeft drie ultramassieve sterrenstelsels geïdentificeerd, elk bijna net zo massief als de Melkweg, die zich al binnen de eerste miljard jaar na de oerknal hadden gevormd. De resultaten van de onderzoekers wijzen erop dat de vorming van sterren in het vroege heelal veel efficiënter was dan eerder werd gedacht, waardoor bestaande modellen voor de vorming van sterrenstelsels op losse schroeven komen te staan.
NASA's Voyager 2 flyby van Uranus tientallen jaren geleden gaf wetenschappers een beter inzicht in de planeet, maar introduceerde ook onverklaarbare eigenaardigheden. Een recente duik in de gegevens heeft antwoorden gegeven. Toen NASA's Voyager 2 ruimtesonde in 1986 langs Uranus vloog, bood het wetenschappers de eerste, en tot nu toe enige, glimp van dichtbij van deze vreemde, zijdelings draaiende buitenplaneet. Naast de ontdekking van nieuwe manen en ringen werden wetenschappers geconfronteerd met verbijsterende nieuwe mysteries. De geënergetiseerde deeltjes rond de planeet tartten hun begrip van hoe magnetische velden werken om deeltjesstraling op te vangen en Uranus kreeg de reputatie een buitenbeentje in ons zonnestelsel te zijn.
Nadat de Russische Luna 5 ruimtesonde op 9 mei 1965 werd gelanceerd, stort deze op 12 mei 1965 te pletter op het oppervlak van de Maan als gevolg van een technisch probleem. Dit was het tweede Russische ruimtetuig dat het Maanoppervlak bereikte. Luna 5 werd door de Sovjet-Unie ontwikkeld om als eerste ruimtetuig een zachte landing uit te voeren op het oppervlak van de Maan. Na een probleem op 10 mei 1965 begon Luna 5 te spinnen waarna het ruimtetuig te pletter sloeg op het oppervlak van de Maan in het Mare Nubium gebied. Foto: Roscosmos
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerkerDeze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.