Foto: NASA

Wanneer het 's nachts helder is en we kunnen de sterrenhemel goed zien, zien we niet alleen fonkelende sterren maar soms ook planeten. Planeten die wij vanop aarde kunnen zien zijn geen sterren maar zijn hemellichamen die net als onze planeet, de aarde, rond de zon draaien. Dit noemen we het 'zonnestelsel'. Momenteel bevinden zich in ons zonnestelsel acht planeten: Mercurius, Venus, de aarde, Mars, Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus. Planeten zijn kleiner dan sterren, stralen zelf geen licht uit zoals sterren en kunnen net als onze planeet, de aarde, één of meerdere manen hebben. De reden waarom we planeten aan de sterrenhemel kunnen zien, is omdat deze verlicht worden door de zon. 

De planeten in ons zonnestelsel zijn niet allemaal even groot en lijken ook niet allemaal op onze planeet, de aarde. Zo zijn er nog enkele rotsachtige planeten zoals Mars, Venus en Mercurius met een vast, rotsachtig oppervlak en daarnaast zijn er ook enkele planeten die bestaan uit gas zoals Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus. De grootste planeet in ons zonnestelsel is Jupiter. De mooiste en meest bekende planeet uit ons zonnestelsel is dan weer Saturnus met zijn prachtige ringenstelsel. Al deze planeten draaien rond onze ster, de zon. Wanneer de planeten uit ons zonnestelsel zich dichter bij de zon begeven, kunnen we deze vanop aarde soms al zien met het blote oog. Onze planeet, is de derde planeet in het zonnestelsel dat zich het dichtst bij de zon bevindt. De wetenschap die zich bezighoudt met het bestuderen van planeten en andere hemellichamen, heet planetologie.

Planeten ezelbruggetje

Er bestaat een ezelbrug om de juiste volgorde van de planeten te onthouden: Maak van acht meter japanse stof uw nachtjapon. Dit is: Mercurius, Venus, Aarde, Mars, Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus.

Kris Christiaens

K. Christiaens

Medebeheerder & hoofdredacteur van Spacepage.
Oprichter & beheerder van Belgium in Space.
Ruimtevaart & sterrenkunde redacteur.

Dit gebeurde vandaag in 1990

Het gebeurde toen

Vanop de Bajkonoer lanceerbasis in Kazachstan wordt de 19 ton zware Kristall module in de ruimte gebracht door een krachtige Proton raket. Deze module werd op 10 juni 1990 vastgehecht aan het Russische Mir ruimtestation en was de derde uitbreiding aan het Mir ruimtestation. Deze module had een lengte van 11,9 meter en aan boord van de Kristall module bevonden zich tal van wetenschappelijke experimenten bestemd voor materiaalonderzoek, biotechnologie en astrofysica. Hierdoor werd dit het belangrijkste wetenschappelijke laboratorium van het Mir ruimtestation. Foto: Roscosmos

Ontdek meer gebeurtenissen

Steun Spacepage

Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.

Sociale netwerken