Cover Atlas van de Sterrenhemel

Atlas van de sterrenhemel, een boek geschreven door Robin Kerrod, is naast een algemene theoretische basis van de hemelobjecten vooral gericht op het waarnemen van de hemel zelf. Het boek is prachtig geïllustreerd met foto's afkomstig van de Hubbletelescoop en herbergt meer dan 60 handige kaarten van de sterrenhemel.

De eerste twee hoofdstukken, "De hemel observeren" en "Naar sterren kijken" geven de lezer informatie over welke objecten er nu eigenlijk in het heelal aanwezig zijn en geeft hierover een algemene uitleg. Soms wordt ook bij de manier hoe men tot al deze ontdekkingen is gekomen stilgestaan. In feite bereiden deze twee hoofdstukken de lezer voor op het zelf waarnemen van de hemel. Met hoofdstuk 3, patronen aan de hemel, leert de lezer bijvoorbeeld dat de complete hemelbol opgedeeld is in 88 ongelijk verdeelde oppervlakken, de sterrenbeelden en leert men hoe de helderste sterrenbeelden te gebruiken om andere sterrenbeelden te vinden. In datzelfde hoofdstuk vindt men ook de eerste sterrenkaarten terug, die de winterhemel en zomerhemel op het noordelijk en zuidelijk halfrond voorstellen.

In hoofdstuk 4,"De hemel maand na maand" maakt men kennis met de verandering van de sterrenhemel doorheen het jaar. Er zijn een tweetal pagina's gewijd aan elke maand van het jaar. De relevantste sterrenbeelden, zoals Cassiopeia, Ursa Major (Grote Beer), Orion en Sagittarius (Boogschutter) worden uitvoerig besproken, met informatie over de zichtbare deepsky-objecten, interessante sterren en nog veel meer. Helemaal aan het begin van dit hoofdstuk krijgt men twee sterrenkaarten van het gebied rond de noordelijke en zuidelijke hemelpool.

Na deze twee hoofdstukken met sterrenkaarten komt de lezer toe aan weer een klein deel theorie, dat handelt over de zon en de maan, om vervolgens in hetzelfde hoofdstuk weer over te schakelen op onderwerpen zoals "Zon- en maansverduisteringen observeren", en "De maankaarten", waarin de vier kwadranten van de maan worden besproken en welke maria (zeeën van de maan - donkerdere gebieden op het maanoppervlak) en kraters er zichtbaar zijn.

Het laatste hoofdstuk "De familie van de zon" handelt over de objecten in het zonnestelsel zoals de planeten en welke specifieke details er op hun oppervlak zichtbaar zijn. Dit is het laatste hoofdstuk van het 160-pagina's tellende boek dat oorspronkelijk in het Engels was geschreven.

Joeri De Ro

Joeri De Ro

Medewerker van Spacepage en Poollicht.be.Redacteur sterrenkunde, hemelverschijnselen en ruimteweer

Dit gebeurde vandaag in 1807

Het gebeurde toen

De Duitse astronoom Heinrich Wilhelm Matthias Olbers ontdekt de planetoïde 4 Vesta. Dit is de op twee na grootste planetoïde in de hoofdring tussen de banen van de planeten Mars en Jupiter en is tussen de 468 en 530 kilometer in diameter. Haar grootte en haar ongewoon heldere oppervlak maken van Vesta ook de helderste planetoïde. De vorm van Vesta is ongeveer bolvorming en het oppervlak en het oppervlak wordt gekenmerkt door een enorme krater met een diameter van 460 kilometer op de zuidpool. Foto: NASA

Ontdek meer gebeurtenissen

Steun Spacepage

Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.

23%

Sociale netwerken