Zonnestelsel
Met behulp van de Hubble ruimtetelescoop om de vier grootste manen van Uranus te bestuderen, heeft een team astronomen gezocht naar tekenen van interactie tussen de magnetische omgeving van Uranus en de oppervlakken van de manen. Ze gingen op zoek naar bewijzen voor een bepaalde hypothese, maar bij het analyseren van hun gegevens kwamen ze op een heel andere hypothese uit. Alleen dankzij de unieke mogelijkheden van de Hubble-telescoop kon het team deze verrassende ontdekking doen.
In een baanbrekend nieuw onderzoek heeft een team onder leiding van wetenschappers van het National Solar Observatory (NSO) van de Amerikaanse National Science Foundation (NSF) de scherpste blik ooit geworpen op het oppervlak van de zon, waarbij ultrafijne magnetische “strepen” zichtbaar zijn van slechts 20 kilometer breed, ongeveer de lengte van Manhattan. Met behulp van de NSF Daniel K. Inouye Solar Telescope, gebouwd en geëxploiteerd door de NSO, heeft het team deze heldere en donkere strepen waargenomen die over de wanden van de zonnekorrels kabbelen. Ze worden veroorzaakt door gordijnachtige magnetische velden die het licht veranderen, net zoals stof dat in de wind wappert. De ontdekking onthult een nieuwe laag van complexiteit in de magnetische structuur van de zon en toont het ongeëvenaarde vermogen van de Inouye Solar Telescope om eigenschappen op te lossen waarvan eerder werd gedacht dat ze onbereikbaar waren, waardoor nieuwe aanwijzingen worden gegeven over hoe magnetisme zonneverschijnselen vormgeeft.
Het ontginnen van de maan naar water, helium-3 en zeldzame aardelementen zou in de nabije toekomst een miljardenindustrie kunnen worden, maar astronomen waarschuwen dat dit ten koste kan gaan van wetenschappelijke ontdekkingen. Het door NASA gesponsorde Jet Propulsion Laboratory schat dat de maan onaangeboorde hulpbronnen bevat die honderden miljarden dollars waard zijn. Hieronder vallen waterijs, dat voor bewoning op de maan zou kunnen zorgen of dat in raketbrandstof zou kunnen worden omgezet, en zeldzame aardelementen, die een belangrijk onderdeel zijn van moderne elektronica.
Een internationaal team van wetenschappers onder leiding van een astrofysicus van de Rutgers University-New Brunswick heeft een potentieel stervormende wolk ontdekt die een van de grootste structuren aan de hemel is en een van de dichtstbijzijnde die ooit bij de zon en de aarde zijn ontdekt. De enorme bol waterstof, die lange tijd onzichtbaar was voor wetenschappers, werd onthuld door te zoeken naar zijn hoofdbestanddeel, moleculaire waterstof.
Een internationaal team van astronomen heeft met behulp van de NASA/ESA Hubble-ruimtetelescoop nieuwe metingen gedaan van de rotatiesnelheid van Uranus in het binnenste van de planeet. Deze metingen zijn met een nieuwe techniek 1000 keer nauwkeuriger dan eerdere schattingen. Door meer dan tien jaar Hubble-waarnemingen van de poollichten van Uranus te analyseren, hebben de onderzoekers de rotatieperiode van de planeet verfijnd en een cruciaal nieuw referentiepunt voor toekomstig planeetonderzoek vastgesteld.
Een internationaal team van astronomen dat samenwerkt met de Canada France Hawaii Telescope heeft maar liefst 128 extra manen ontdekt die rond Saturnus draaien. Het Minor Planet Center heeft de ontdekkingen op 11 maart 2025 officieel bevestigd. Het team observeerde Saturnus herhaaldelijk tussen 2019 en 2021 en combineerde meerdere beelden, waardoor ruis werd verminderd en het signaal van de manen werd versterkt. In eerste instantie vonden ze 64 nieuwe manen en nog veel meer objecten die op dat moment nog niet konden worden bevestigd.
Een team onderzoekers heeft met behulp van gegevens van het W. M. Keck Observatory op Maunakea, Hawaï, en NASA's Hubble ruimtetelescoop een waarschijnlijk stabiel trio van ijzige ruimterotsen ontdekt in de Kuipergordel van het zonnestelsel. Als het wordt bevestigd als het tweede dergelijke drielichamensysteem dat in de regio is gevonden, suggereert het 148780 Altjira-systeem dat er soortgelijke drielichamen op ontdekking wachten, wat een bepaalde theorie over de geschiedenis van ons zonnestelsel en de vorming van Kuipergordelobjecten (KBO's) zou ondersteunen. Het onderzoek, geleid door de Brigham Young University, is vandaag gepubliceerd in het tijdschrift The Planetary Science Journal.
Onze maan blijft ons verrassen met verbazingwekkende kenmerken. Wetenschappers hebben onlangs nieuwe informatie gedeeld over twee ravijnen die zijn ontstaan door een grote maaninslag. De locatie is het Schrödinger-bekken in de buurt van de zuidpool van de maan. Het werd gevormd toen een asteroïde of mogelijk zelfs een overgebleven planetesimaal op het oppervlak insloeg. Het kostte maar een paar minuten om die enorme krater uit te graven en het landschap te splijten tot twee enorme breuken die zich uitstrekken vanaf de plek.
Het Planetary Defence Office van de European Space Agency (ESA) houdt de recent ontdekte asteroïde 2024 YR4, die een zeer kleine kans heeft om in 2032 op aarde in te slaan, nauwlettend in de gaten.
Bij het zoeken naar buitenaards leven is het niet ongebruikelijk om de aarde te gebruiken als proefbank voor theorieën en zelfs als oefengebied. Misschien is een van de meest prikkelende plekken in het zonnestelsel om naar leven te zoeken wel Saturnus' maan Enceladus. Deze maan heeft een binnenste van vloeibaar water en het is mogelijk dat hier leven mogelijk is. Een team onderzoekers wil de technieken voor het zoeken naar leven op Enceladus testen door de oceanen van de aarde te onderzoeken.
James Webb Space Telescope
Astrofotografie
Ruimtevaart in China
Dit gebeurde vandaag in 1993
In Texas overlijdt op 69-jarige leeftijd de Amerikaanse astronaut Donald Kent Slayton. Tijdens zijn carrière als ruimtevaarder maakte hij deel uit van de legendarische Mercury 7 groep van astronauten en ging hij in 1975 de ruimte in tijdens de historische Apollo-Sojoez ruimtemissie. Tijdens het Mercury programma ging Slayton nooit de ruimte in doordat er hartproblemen werden vastgesteld bij de man waarna hij ging werken als hoofd van het astronautenbureau. Slayton heeft zich nooit neergelegd bij de beslissing van de vluchtartsen en liet zich in de jaren zeventig gezond verklaren na de zoveelste herkeuring. Hierna kon hij, als veertiger, zijn eerste en enige ruimtevlucht maken. Foto: NASA
Redacteurs gezocht
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerkerSteun Spacepage
Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.