Op 15 oktober 2024 onthulde ESA's Euclid ruimtemissie het eerste stukje van haar grote kaart van het heelal, waarop miljoenen sterren en sterrenstelsels te zien zijn. Dit eerste stuk van de kaart, een enorm mozaïek van 208 gigapixels, werd op die dag onthuld op het International Astronautical Congress in Milaan, Italië, door ESA's Director General Josef Aschbacher en Director of Science Carole Mundell.
Met een ruimtesonde dat binnenkort wordt gelanceerd, hopen wetenschappers antwoorden te krijgen op de vraag of er in de oceaan onder de ijzige korst van de Jupitermaan Europa ingrediënten aanwezig zijn die geschikt zijn voor leven. Diep onder zijn ijskorst zou de maan Europa wel eens gematigd en voedselrijk kunnen zijn, een ideale omgeving voor een vorm van leven, wat wetenschappers “bewoonbaar” zouden noemen.
Nieuw onderzoek van NASA's Jet Propulsion Laboratory onthult mogelijke tekenen van een rotsachtige, vulkanische maan rond een exoplaneet op 635 lichtjaar van de aarde. De grootste aanwijzing is een natriumwolk die volgens de bevindingen in de buurt komt van de exoplaneet, een gasreus ter grootte van Saturnus genaamd WASP-49 b, maar die niet helemaal synchroon loopt met de exoplaneet, hoewel er aanvullend onderzoek nodig is om het gedrag van de wolk te bevestigen.
Als kometen langs hun baan om de zon reizen, dumpen ze onderweg materiaal. Een stroom brokstukken die bekend staat als de Tauridenzwerm heeft de aandacht van astronomen getrokken. Men denkt dat de brokstukken de overblijfselen zijn van komeet Encke, die ook de Tauriden-meteorenregen heeft aangewakkerd. Wetenschappers vermoeden dat de zwerm voornamelijk bestaat uit ongevaarlijke, kleine objecten, maar men maakt zich zorgen dat er ook grotere, kilometers grote brokstukken zijn. Gelukkig laten nieuwe waarnemingen zien dat er slechts 9 tot 14 van deze één kilometer grote stenen zijn die afkomstig zijn van deze komeet.
Astronomen hebben met gegevens van de Gaia-ruimtetelescoop 55 hogesnelheidssterren ontdekt, afkomstig uit de jonge stercluster R136 in de Grote Magelhaense Wolk, een satellietstelsel van de Melkweg. Daarmee is het aantal bekende ‘wegrensterren’ in dit gebied vertienvoudigd. Het team astronomen van onder andere de Universiteit van Amsterdam, de Universiteit Leiden en de Radboud Universiteit publiceert de resultaten deze week in het wetenschappelijke tijdschrift Nature.
Diep in het vroege heelal kijkend met NASA's James Webb ruimtetelescoop, hebben astronomen iets unieks gevonden: een sterrenstelsel met een vreemd lichtsignaal, dat zij toeschrijven aan het gas dat de sterren overschaduwt. Sterrenstelsel GS-NDG-9422 (9422), dat ongeveer een miljard jaar na de oerknal is gevonden, is mogelijk een ontbrekende schakel in de galactische evolutie tussen de eerste sterren in het heelal en bekende, gevestigde sterrenstelsels.
Astronomen van de Universiteit van Arizona hebben samen met een internationale groep onderzoekers de atmosfeer van een hete en uniek opgeblazen exoplaneet geobserveerd met behulp van NASA's James Webb Space Telescope. De exoplaneet, die net zo groot is als Jupiter maar slechts een tiende van zijn massa heeft, blijkt oost-west asymmetrie in zijn atmosfeer te hebben, wat betekent dat er een aanzienlijk verschil is tussen de twee randen van zijn atmosfeer. De bevindingen zijn gepubliceerd in het tijdschrift Nature Astronomy.
Deze maand krijgt de aarde er een tweede maantje bij in de vorm van de kleine asteroïde 2024 PT5. In tegenstelling tot de maan, de belangrijkste metgezel van de aarde die onze planeet al zo'n 4 miljard jaar vergezelt, zal deze “nieuwe mini-maan” slechts twee maanden blijven bestaan voordat hij terugkeert naar zijn huis in een asteroïdengordel die onze planeet volgt en rond de zon draait. Een team wetenschappers dat goed thuis is in het bestuderen van zogenaamde “mini-maan-gebeurtenissen” heeft de aanstaande zwaartekrachtvangst geïdentificeerd. Ze zagen de eigenaardige dynamische eigenschappen van 2024 PT5 terwijl ze routinematig pas ontdekte objecten in de gaten hielden op mogelijk interessant gedrag.
Onderzoekers hebben een ontdekking gedaan die ons begrip van de oude geschiedenis van de aarde op de proef stelt. Ze hebben bewijs gevonden dat de aarde mogelijk een ringsysteem heeft gehad dat ongeveer 466 miljoen jaar geleden is gevormd, aan het begin van een periode van ongewoon intense meteorietbombardementen die bekend staat als de Ordovicische inslaggolf. Deze verrassende hypothese, vandaag gepubliceerd in Earth and Planetary Science Letters, komt voort uit plaattektonische reconstructies voor het Ordovicium waarin de posities van 21 asteroïde inslagkraters zijn genoteerd.
Astronomen hebben NASA's James Webb ruimtetelescoop gericht op het onderzoeken van de buitenranden van ons Melkwegstelsel. Wetenschappers noemen dit gebied de Extreme Outer Galaxy vanwege de locatie op meer dan 58.000 lichtjaar afstand van het galactische centrum. (Ter vergelijking: de aarde bevindt zich op ongeveer 26.000 lichtjaar van het centrum).
De Franse wiskundige en astronoom Joseph Jérôme Lefrançois de Lalande zag op 8 mei en 10 mei 1795 Neptunus als een ster van magnitude 8 en besefte niet dat dit een planeet was. Hij dacht dat hij zich in zijn berekeningen had vergist. Uiteindelijk werd Neptunus op 23 september 1846 officieel ontdekt door Urbain Le Verrier en Johann Galle. Lalande is een van de 72 Fransen wiens namen op de Eiffeltoren gegrift staan.
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerkerDeze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.