Schijngestalten van de planeet Venus
Foto: Chris Proctor

Wanneer u met een telescoop naar de heldere planeet Venus kijkt, zal u amper iets van het oppervlak kunnen ontwaren. Dit komt omdat dikke zwavelwolken het zicht op het oppervlak van de planeet belemmeren. Wat u wel kan zien, zijn de schijngestalten van Venus. Deze schijngestalten kan men met relatief kleine kijkers al gemakkelijk ontwaren. Zo kan men al met kleine telescopen de dichotomie van Venus bepalen.

De dichotomie van een hemelobject is het tijdstip waarop dit hemelobject precies halverlicht is. Men zou verwachten dat de dichotomie van Venus samenvalt met het tijdstip van haar grootste elongatie (grootste hoek tussen Venus en de zon, gezien vanaf de aarde), maar doordat de baan van Venus (en andere planeten) een ellips is, zoals beschreven in de eerste wet van Kepler, wijkt het tijdstip van de berekende dichotomie af van de waargenomen dichotomie. Dit wordt veroorzaakt doordat de atmosfeer van Venus het zonlicht buigt en werd al in 1793 ontdekt door de Duitser Johann Schröter en wordt sindsdien het Schrötereffect genoemd. Een ander opvallend feit is dat de dichotomie van Venus steeds 4 tot 12 dagen van de grootste elongatie van Venus afwijkt. Bij oostelijke grootste elongatie zal dit tijdstip dus vroeger vallen en bij de grootste westelijke elongatie dus steeds later.

Om dit verschijnsel zelf waar te nemen hebt u toch al een telescoop met een redelijke apertuurgrootte nodig. Dit komt omdat Venus een schemerverschijnsel is en dus meestal tegen een heldere hemelachtergrond te zien is. Ook is de terminator (scheidingslijn tussen het verlichte en onverlichte deel) van Venus niet echt scherp gedefiniëerd en is een goed oculair en een niet al te kleine vergroting onontbeerlijk.

Joeri De Ro

Joeri De Ro

Medewerker van Spacepage en Poollicht.be.Redacteur sterrenkunde, hemelverschijnselen en ruimteweer

Dit gebeurde vandaag in 1807

Het gebeurde toen

De Duitse astronoom Heinrich Wilhelm Matthias Olbers ontdekt de planetoïde 4 Vesta. Dit is de op twee na grootste planetoïde in de hoofdring tussen de banen van de planeten Mars en Jupiter en is tussen de 468 en 530 kilometer in diameter. Haar grootte en haar ongewoon heldere oppervlak maken van Vesta ook de helderste planetoïde. De vorm van Vesta is ongeveer bolvorming en het oppervlak en het oppervlak wordt gekenmerkt door een enorme krater met een diameter van 460 kilometer op de zuidpool. Foto: NASA

Ontdek meer gebeurtenissen

Redacteurs gezocht

Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!

Wordt medewerker

Steun Spacepage

Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.

23%

Sociale netwerken