Illustratie van het Saljoet 2 (Almaz 1) ruimtestation

Het Saljoet 2 ruimtestation behoorde eigenlijk niet tot het Russische Saljoet ruimteprogramma maar kreeg toch deze naam om zijn ware aard voor het Westen te verbergen. Zo was Saljoet 2 eigenlijk een prototype van het geheime militaire ruimtestation Almaz dat zou gebruikt worden voor spionagedoeleinden.

Spionagedoeleinden

Saljoet 2, of ook wel OPS-1 (Orbital Piloted Station 1) genaamd, was een prototype van de Russische militaire Almaz ruimtestations (Almaz betekent in het Russisch 'diamant'). Deze ruimtestations werden ontworpen voor militaire- en spionagedoeleinden en waren het antwoord op het Amerikaanse militaire Manned Orbiting Laboratory project. Om zijn ware aard niet te kunnen achterhalen, werd het geheime Almaz programma opgenomen in het civiele Saljoet programma en werd er op de romp van het eerste Almaz ruimtestation 'Saljoet 2' geschilderd. Sojoez 2 had een totale lengte van 14,5 meter en een maximale diameter van 4,5 meter. De module beschikte alles samen over een leefbare ruimte van ongeveer 90 kubieke meter. Bij zijn lancering woog dit ruimtestation 18,9 ton. Net als het eerste Russische Saljoet ruimtestation werd ook Saljoet 2 vanop de Bajkonoer lanceerbasis in de ruimte gebracht door een Russische Proton-K draagraket. Het militaire complex, dat niet meer was dan één grote module, was voorzien van één toegangspoort waaraan zich bemande Sojoez ruimtecapsules konden vasthechten. Zowel de militaire Almaz alsook de civiele Saljoet ruimtemodules maakten gebruik van hetzelfde ontwerp van romp. Het enige verschil tussen beiden ontwerpen is dat de koppelingspoort voor Sojoez ruimtetuigen zich bij de Almaz modules aan de achterkant bevonden. Binnenin de Almaz modules bevond zich de enorme Agat-spionagecamera waarmee men toen beelden van het aardoppervlak kon maken met een resolutie tot drie meter. De geselecteerde beelden konden aan boord van de Almaz modules ontwikkeld en afgedrukt worden om vervolgens ook met een televisiesysteem gescand te worden. Deze gescande beelden werden uiteindelijk naar de Aarde gestuurd via een beveiligde communicaieverbinding. Negatieven van de film konden door middel van speciale capsules worden teruggestuurd naar de Aarde. Net als in het Saljoet 1 ruimtestation bevatte de Saljoet 2 ook slaapgelegenheden, een toilet, een keuken en bedieningspaneln voor de kosmonauten.

Nooit bemand

Saljoet 2 werd op 3 april 1973 in de ruimte gebracht door een Proton-K raket vanop de Bajkonoer lanceerbasis in Kazachstan. Twaalf dagen na de geslaagde lancering traden er problemen op met het ruimtestation die wellicht werden veroorzaakt door het ontploffen van de derde rakettrap van de Proton raket. Hierdoor was er een lek geslagen in de romp van het ruimtestation wat leidde tot een drukverlies aan boord van Saljoet 2. Toen later ook nog eens Saljoet 2 wild begon te tuimelen en dertig rotaties per minuut maakte, werden de zonnepanelen aan de buitenzijde van de module hierdoor afgerukt. Hierdoor kon dit eerste militaire ruimtestation geen elektriciteit meer opwekken. Op 28 mei 1973 brandde Saljoet 2 ruimtestation uiteindelijk op in de atmosfeer van de Aarde door de wrijving met de bovenste lagen van de atmosfeer van de Aarde. Door de problemen die kort na de lancering optraden, bezocht uiteindelijk geen enkele kosmonaut dit ruimtestation. Saljoet 2 maakte in totaal 866 omwentelingen om de Aarde alvorens deze opbrandde. Om ervoor te zorgen dat men dit in het Westen niet zou weten, werd in de Sovjet-Unie verkondigd dat Saljoet 2 een groot sucecs was en men continu radiocontact had met de ruimtemodule. Uiteindelijk raakte in 1985 de waaheid over Saljoet 2 bekend.

Kris Christiaens

K. Christiaens

Medebeheerder & hoofdredacteur van Spacepage.
Oprichter & beheerder van Belgium in Space.
Ruimtevaart & sterrenkunde redacteur.

Dit gebeurde vandaag in 1807

Het gebeurde toen

De Duitse astronoom Heinrich Wilhelm Matthias Olbers ontdekt de planetoïde 4 Vesta. Dit is de op twee na grootste planetoïde in de hoofdring tussen de banen van de planeten Mars en Jupiter en is tussen de 468 en 530 kilometer in diameter. Haar grootte en haar ongewoon heldere oppervlak maken van Vesta ook de helderste planetoïde. De vorm van Vesta is ongeveer bolvorming en het oppervlak en het oppervlak wordt gekenmerkt door een enorme krater met een diameter van 460 kilometer op de zuidpool. Foto: NASA

Ontdek meer gebeurtenissen

Redacteurs gezocht

Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!

Wordt medewerker

Steun Spacepage

Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.

23%

Sociale netwerken