Relativiteit
Als voorafje op de relativiteitstheorie publiceren we hier nu de klassieke of Newtoniaanse mechanica. Sir Isaac Newton was een Engelse wiskundige die in de 17e eeuw leefde. Hij doceerde wiskunde aan de universiteit van Cambridge, op de zgn. Lucasian Chair: de positie die vandaag de dag Stephen Hawking inneemt.
De verklaring der krachten is de volgende (5) stap in de opbouw van de natuurkunde (6) (7).
Dit verklaringsmodel mist een belangrijke basis!
Deze verklaring stelt dat een kracht een versnelling veroorzaakt: F = m.a, en omgekeerd: een massa kan zich maar met een zekere versnelling verplaatsen mits die overeenkomstige kracht daarop aangrijpt. Dit alles is niets anders dan de tweede wet van Newton. Dus, als een massa zich verplaatst met een bepaalde versnelling, ligt vast welke kracht die versnelling veroorzaakt. Als een stuke krijt (met massa m) valt met een versnelling van g = 9,81 m/s², ligt dus de kracht vast die dit veroorzaakt.
Eventjes vooraf: de bijzondere relativiteitstheorie onderstelt dat de snelheid constant is, terwijl de algemene relativiteitstheorie onderstelt dat de versnelling constant is. (10) In het volgende, eerste hoofdstuk zullen we de zoektocht naar een algemeen punt van rust bespreken.
De moderne natuurkunde rust voor een groot deel op twee theorieën, de kwantummechanica en de relativiteitstheorie. Beide werden in het begin van de 20ste eeuw gevonden. De eerste, de kantummechanica, bespreekt onze wereld op het allerkleinste niveau, namelijk dat van de quarks en elektronen. De twee relativiteitstheorieën (de speciale en de algemene) daarentegen zien het heel wat groter. Zo zijn vele bijwerkingen van de relativiteitstheorieën enkel merkbare bij gigantische massa's of snelheden.
James Webb Space Telescope
Astrofotografie
Ruimtevaart in China
Dit gebeurde vandaag in 1789
De Britse astronoom William Herschel ontdekt de Saturnusmaan Mimas die werd genoemd naar een zoon van Gaia uit de Griekse mythologie. Deze maan heeft een diameter van 397 kilometer en wordt gekenmerkt door een grote inslagkrater met een doorsnede van 130 kilometer die genoemd werd naar de ontdekker van deze maan. Mimas' lage dichtheid is een aanwijzing dat de maan voor een groot deel uit bevroren water bestaat, met maar een kleine hoeveelheid gesteenten. Op 1 September 1979 vloog de Amerikaanse ruimtesonde Pioneer 11 op een afstand van 104.263 kilometer langs het oppervlak van Mimas. Foto: NASA
Redacteurs gezocht
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerkerSteun Spacepage
Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.
