De geschiedenis start met de ontwikkeling van golfmechanica in de negentiende eeuw en de verkenning van het fenomeen dat met het zogeheten 'Dopplereffect' wordt gerelateerd. Het effect werd genoemd naar Christian Andreas Doppler die de eerste gekende fysische verklaring had voor het fenomeen in 1842. De hypothese werd in 1845 getest en bevestigd voor geluidsgolven door de Nederlandse wetenschapper Christoph Hendrik Diederik Buys Ballot. Doppler voorspelde correct dat het fenomeen kon worden toegepast op alle golven. Hij veronderstelde in het bijzonder dat de variërende kleuren van sterren konden toegeschreven worden aan hun beweging met betrekking tot de Aarde. Terwijl dit foutief leek (stellaire kleuren zijn indicatoren van de temperatuur van een ster en niet de beweging) zou Doppler later gerechtvaardigd worden door geverifieerde roodverschuivingsobservaties.

Hyppolyte Fizeau
Hyppolyte Fizeau

De eerste Doppler roodverschuiving werd omschreven door de Franse wetenschapper Armand-Hippolyte-Louis Fizeau in 1848 die zag dat de verschuiving in de spectrale lijnen een gevolg was van het Doppler effect. Het effect wordt daarom soms het Doppler-Fizeau effect genoemd. In 1868 was de Britse astronoom William Huggins de eerste om de snelheid te bepalen van een ster die zich verder van de Aarde af bewoog door deze methode toe te passen.

In 1871 werd de optische roodverschuiving bevestigd wanneer het fenomeen waargenomen werd in Fraunhofer lijnen door gebruikt te maken van de zonnerotatie, ongeveer 0.1 Å in het rood. In 1901 bevestigde Aristarkh Belopolsky de optische roodverschuiving door een systeem te gebruiken van draaiende spiegels.

De vroegste publicatie van de term 'rood-verschuiving' in deze vorm was door een Amerikaanse astronoom Walter S. Adams in 1908 waar hij twee methodes vermeldt voor het onderzoeken van de oorsprong van de nevelige roodverschuiving. Het woord verschijnt niet zonder koppelteken en wijst misschien op een meer gemeenschappelijker gebruik of van de Duitse variant "Rotverschiebung" die door Willem de Sitter werd geschreven.

Beginnend in 1912 ontdekte Vesto Slipher dat de meeste spiraalnevels aanzienlijke roodverschuiving hadden. Later ontdekte Edwin Hubble een vermoedelijke relatie tussen de roodverschuiving van zulke "nevels" (die we nu kennen als sterrenstelsels) en de afstand tot hen met de formulering van zijn eigen Hubble wet. Deze waarnemingen zijn tot op de dag van vandaag nog steeds een zeer sterk bewijs voor een uitzettend heelal en de Big Bang theorie.

Sander

Vancanneyt Sander

Oprichter & beheerder van Spacepage & Poollicht.beSterrenkunde en ruimteweer redacteur.

Dit gebeurde vandaag in 2008

Het gebeurde toen

In de stad Colombo, Sri Lanka, overlijdt Sir Arthur Charles Clarke. Hij schreef het boek 2001: A Space Odyssey en bedacht in 1945 het principe van de geostationaire communicatiesatelliet. Deze bijzondere baan om onze planeet is ook bekend als de 'Clarke Orbit'. Zijn bekendste boek, 2001: A Space Odyssey, werd in 1968 verfilmd en wordt beschouwd als een mijlpaal in de filmgeschiedenis. Clarke deed op de Amerikaanse televisie samen met Walter Cronkite ook verslag van de Apollo-maanexpedities en werd in 2000 door de Britse koningin geridderd voor zijn verdiensten.

Ontdek meer gebeurtenissen

Redacteurs gezocht

Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!

Wordt medewerker

Steun Spacepage

Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.

23%

Sociale netwerken