Het zichtbare heelal is een term die gebruikt wordt in de kosmologie om een bolvormige regio in de ruimte te beschrijven. Deze bevindt zich rond de waarnemer en is dicht genoeg zodat we nog objecten zouden kunnen zien. Voorbeeld: het licht dat een object in het heelal uitstraalt, doet er een bepaalde tijd over vooraleer deze de waarnemer bereikt.
Het woord "zichtbare" heeft in deze zin niets te maken met de moderne technologie die ons in staat stelt om straling van een ander object in dit gebied te detecteren. Het betekent eenvoudig dat het mogelijk is dat licht of een andere straling van het (verafgelegen) object een waarnemer op Aarde bereikt. In vele magazines, dagbladen en professioneel onderzoek wordt meestal de term "heelal" of "universum" gebruikt terwijl men eigenlijk het "zichtbare universum" bedoelt. De reden hiervoor is dat niet-observeerbare fenomenen wetenschappelijk niet relevant zijn, aangezien ze niet beïnvloed worden door gebeurtenissen die wij kunnen waarnemen. Ze kunnen ook niet worden gemeten. Daarom worden diverse theorieën over delen van het heelal die niet geobserveerd zijn, meestal genegeerd.
In de zin van een meereizende afstand geschaald aan de huidige condities, bedraagt de straal van het zichtbare universum 13,7 miljard lichtjaar aangezien het universum 13,7 miljard jaar is. Één kleine opmerking: de ruimte kan sneller uitzetten dan de snelheid van het licht waardoor de fysieke grootte veel hoger zou liggen. Denk bijvoorbeeld aan een foton dat zich in een baan bevindt. Als de ruimte uitzet (en dat is wat er gebeurt bij de uitzetting van het heelal) zal de foton een afstand moeten oversteken die groter is dan de Hubble afstand of de traditionele straal van het zichtbare universum.
De grootte van het zichtbare universum wordt door sommigen in twijfel getrokken. Een studie van WMAP naar kosmische achtergrondstraling in 2004 wees uit dat het heelal minstens 18 miljard jaar in straal is. De cijfers uit maart 2005 tonen een ruimte van 46 miljard lichtjaar in elke richting. De diversiteit in groottes hangt af van de gedetailleerdheid van de modellen van de Hubble wetten, voornamelijk de niet rechtlijnige oorsprong van donkere energie van het universum die het universum doet uitzetten en doet versnellen.
In de praktijk zien we enkel objecten die zich tot op 300 000 lichtjaar van het zogenaamde 'einde' van het universum bevinden. Dit is het ogenblik dat het universum afkoelde, en de vrij rondzwevende elektronen werden aangegrepen door de atoomkernen. De fotonen die zo broodnodig zijn voor onze observaties werden pas vanaf dat moment (dmv het Compton effect) niet meer geabsorbeerd door de materie. Vanaf dat moment kunnen we dus pas echt zaken gaan waarnemen, alhoewel het wel mogelijk is informatie te krijgen van voor deze tijd door de detectie van zwaartekrachtgolven..
Het zichtbare universum omvat ongeveer 3 tot 5x1022 sterren die zich voordoen in ongeveer 80.000 miljoen sterrenstelsels waarvan er velen nog eens clusters en superclusters vormen.
Twee ruwe berekeningen geven het aantal atomen in het zichtbare universum. Dit wordt geschat tussen de 1,7x1077 en 4x1079.
Oprichter & beheerder van Spacepage & Poollicht.be
Sterrenkunde en ruimteweer redacteur.
Carolyn en Gene Shoemaker ontdekken vanop het Palomar Observatory de planetoïde 3671 Dionysus. Deze planetoïde is een zogheten 'Near-Earth Object' wat wil zeggen dat deze regelmatig op korte afstand langs de Aarde vliegt. In 1997 ontdekken astronomen dat deze planetoïde een klein maantje heeft die om de 27 uur om Dionysus draait.
Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.