Toon items op tag: wolken

Nieuwe bevindingen van NASA's Juno ruimtesonde in een baan rond Jupiter geven een vollediger beeld van hoe de kenmerkende en kleurrijke atmosferische eigenschappen van de planeet aanwijzingen geven over de onzichtbare processen onder zijn wolken. De resultaten belichten de innerlijke werking van de gordels en wolkenzones die Jupiter omringen, alsook zijn polaire cyclonen en zelfs de Grote Rode Vlek. Onderzoekers hebben op 28 oktober 2021 verschillende artikelen over Juno's atmosferische ontdekkingen gepubliceerd in het tijdschrift Science en het Journal of Geophysical Research: Planets.

Deze spectaculaire nieuwe foto is een van de grootste nabij-infrarode hoge-resolutie mozaïeken van de meest nabije grote sterrenfabriek die we kennen: de moleculaire wolk Orion A op ongeveer 1350 lichtjaar van de aarde. Hij is gemaakt met de infraroodsurveytelescoop VISTA van de ESO-sterrenwacht op Paranal in het noorden van Chili en toont tal van jonge sterren en andere objecten die normaal gesproken verscholen zitten in wolken van stof.

In voorbereiding op de naderende aankomst van NASA’s ruimtesonde Juno hebben astronomen ESO’s Very Large Telescope ingezet om spectaculaire nieuwe infraroodopnamen te maken van de planeet Jupiter. Ze maken deel uit van een campagne om de reuzenplaneet gedetailleerd in kaart te brengen. Deze waarnemingen dienen als inspiratiebron voor de werkzaamheden die Juno de komende maanden zal verrichten. Ze geven astronomen meer inzicht in de huidige toestand van de gasreus.

Sterrenkundigen hebben met behulp van de succesvolle Hubble Space Telescope de rotatietijd van een zware exoplaneet kunnen vaststellen. Zo kon men de veranderlijke helderheid meten van de atmosfeer van planeet 2M1207b waaruit de astronomen konden achterhalen dat deze exoplaneet in tien uur om zijn as draait. Dit is de eerste maal dat de rotatie van een exoplaneet op een dergelijke manier werd bepaald. 

Astronomen hebben voor het eerst een compleet 3D-beeld geconstrueerd van de beroemde Pillars of Creation ('Pilaren van creatie') in de Adelaarsnevel, Messier 16. Ze deden dat met het MUSE instrument op ESO’s Very Large Telescope (VLT). De nieuwe beelden laten zien hoe de verschillende pilaren van stof zich ten opzichte van elkaar bevinden. De beelden onthullen veel nieuwe details inclusief een nog niet eerder waargenomen jet die uit een jonge ster komt.

Dit spectaculaire landschap in het zuidelijke sterrenbeeld Altaar bevat een schat aan hemelobjecten. In het gebied, dat ongeveer 4 000 lichtjaar van de aarde is verwijderd, zijn tal van sterrenhopen, emissienevels, actieve stervormingsgebieden en andere kosmische juwelen te vinden. Deze schitterende nieuwe foto, verkregen met de VLT Survey Telescope van de ESO-sterrenwacht op Paranal (Chili), is de meest detailrijke opname die tot nu toe van dit hemelgebied is gemaakt.

In het voorjaar van 2012 hebben amateursterrenkundigen twee mysterieuze 'pluimen' waargenomen in de ijle dampkring van de planeet Mars. Deze pluimen bereiken een hoogte tot 250 kilometer en werden in 1997 ook al waargenomen dankzij waarnemingen met de Hubble Space Telescope. Tot op heden blijft de ware aarde van deze pluimen echter onbekend. 

De Grote Magelhaense Wolk is een van de naaste buren van de Melkweg. Astronomen hebben ESO’s Very Large Telescope ingezet om een van de minder bekende gebieden van dit stelsel te verkennen. Deze nieuwe opname toont wolken van gas en stof die door hete pasgeboren sterren in hun omgeving tot allerlei vreemde vormen zijn gekneed. Ook laat de opname de gevolgen zien van de dood van een ster: filamenten die door een supernova-explosie zijn voortgebracht.

ESO’s Very Large Telescope heeft een intrigerend stervormingsgebied in de Grote Magelhaense Wolk – een van de naaste begeleiders van de Melkweg – vastgelegd. Op de haarscherpe opname zijn twee karakteristieke wolken van gloeiend gas te zien: de roodgloeiende NGC 2014 en zijn blauwe buurman NGC 2020.

Op deze spectaculaire nieuwe opname van kosmische wolken in het sterrenbeeld Orion is een soort vurig lint te zien. De oranje gloed stelt zwak licht voor, onzichtbaar voor het menselijk oog, dat door koude interstellaire stofdeeltjes is uitgezonden. Dit licht is vastgelegd met het door ESO beheerde Atacama Pathfinder Experiment (APEX) in Chili. Wolken van interstellair gas en stof zijn de grondstoffen voor de vorming van sterren.