De STS-70 Space Shuttle missie had als belangrijkste taak het uitzetten van een nieuwe Amerikaanse Tracking and Data Relay Satellite (TDRS) kunstmaan. Deze ruimtevlucht werd uitgevoerd met het ruimteveer Discovery en aan boord van de ruimtependel bevonden zich vijf Amerikaanse ruimtevaarders. Het ruimteveer Discovery vertrok op 13 juli 1995 vanop het Kennedy Space Center en bleef 8 dagen en 22 uur in een baan om de Aarde. Tijdens deze missie werd voor het eerst gebruik gemaakt van een vernieuwde Space Shuttle Main Engine en een vernieuwde Mission Control Room die zich in gebouw 30 van het Johnson Space Center in Houston bevond. Deze Amerikaanse bemande ruimtevlucht zal ongetwijfeld de geschiedenis ingaan als de "Woodpecker Mission" aangezien de External Tank van de Space Shuttle net voor de lancering ernstige schade opliep door spechten waardoor de lancering vertraging opliep. Dit was de 100ste Amerikaanse bemande ruimtevlucht en was de 21ste missie met het ruimteveer Discovery.

Zoals er gissingen en theorieën bestaan over wat er gebeurde in het erg vroege heelal zijn ook hier fundamentele vooruitgangen in de fysica nodig als we willen weten wat er met enige zekerheid met ons heelal zal gebeuren. In dit artikel overlopen we kort enkele van de meest gangbare mogelijkheden rond het einde van het heelal.

Indien er geen zwarte gaten of sterren in de buurt van het zonnestelsel komen, wordt verwacht dat het zonnestelsel zoals we dit nu kennen nog meer dan een miljard jaar lang zal bestaan tot het moment dat de Zon haar eerste slachtoffer opeist: de Aarde. De zon zal dan 10% feller schijnen dan ze nu doet, de straling zal verhogen en op Aarde zal het broeiheet en onleefbaar worden. Enkel in de diepste gebieden van de oceaan kan dan nog wel wat leven zijn.