Een internationaal team van sterrenkundigen heeft een exoplaneet ontdekt die zich op een gigantische afstand van zijn moederster bevindt. De planeet, genaamd HD 106906b, is maar liefst elf keer zo zwaar als Jupiter en draait op een afstand van meer dan 650 maal de afstand Zon-Aarde rond zijn moederster. Tot op heden kan geen enkele theorie over planeetvorming dit verklaren.

Algol is een van de meest populaire en bekende variabele sterren aan de hemel. Een van de redenen hiervoor is dat het een ster is die kan worden waargenomen met het blote oog. Een andere reden is omdat het een relatief korte periode van minder dan drie dagen heeft. Dit betekent dat een nieuwe waarnemer kan naar buiten gaan elke avond en een complete cyclus van Algol kan waarnemen tijdens zijn eerste waarnemingsweek als de ster tenminste zichtbaar is s’nachts op zijn locatie. Algol is een bedekkingsvariabele ster 93 lichtjaar van ons bepaald door de Hipparcos satelliet. De belangrijkste ster is een B8 hoofdreeks ster , welke 3 keer zo groot is als onze zon. De secundaire ster is een K2-type subgiant. Samen draaien ze om elkaar heen. Zoals gezien vanaf de Aarde, wanneer een ster de andere bedekt lijkt het of haar algemene helderheid verandert. Er is een zeer zwakke derde ster in het systeem. Het is een F1 hoofdreeks ster met een omloopstijd van 1.86 jaar.

Max Planck zorgde voor veel bijdragen op het gebied van de theoretische fysica en werd beroemd als de stichter van de kwantumtheorie. Zijn theorieën zorgden voor een revolutie van ons begrijpen van de atomaire en subatomaire processen en hebben, als één van de fundamentele theorieën van de twintigste eeuw, gezorgd voor industriële en militaire toepassingen die elk aspect van een moderne maatschappij beïnvloeden. Voor zijn ontwikkeling van de kwantumtheorie ontving Max Planck in 1918 de Nobelprijs voor de Natuurkunde.

Mikolaj Kopernik, beter bekend als 'Nicholas Copernicus', was een Poolse wiskundige en sterrenkundige die ballistiek, wiskunde en geneeskunde had gestudeerd aan de universiteiten van Krakauw, Bologna, Rome, Padua en Ferrara. Copernicus raakte geïnteresseerd in de sterrenkunde en publiceerde een vroege versie van het heliocentrische model van het zonnestelsel in zijn bekende 'Commentariolus' (1512). In dit model was de Zon het centrum van het zonnestelsel. Dit idee was niet nieuw, gelijkaardige theorieën waren al voorgesteld door Aristarchus en Nicholas van Cusa, maar Copernicus werkte deze voorstelling ook in wiskundige termen uit.

Albert Einstein hoort bij de kleine groep van bekendste en belangrijkste natuurkundigen, volgens sommigen is hij zelfs de grootste. Zelfs het kleinste kind herkent het gezicht van de man die tegenwoordig synoniem staat voor intelligentie. Zijn belangrijkste verwezenlijkingen zijn waarschijnlijk de twee relativiteitstheorieën, maar hij speelde eveneens een belangrijke rol in de uitbouw van de kwantummechanica en andere theorieën. In 1921 kreeg Albert Einstein de Nobelprijs natuurkunde voor zijn werk over het 'foto-elektrisch effect', dat hij in 1905 publiceerde samen met zijn speciale relativiteitstheorie en drie andere artikels, en andere bijdragen tot de natuurkunde. In de fotochemie is er een eenheid naar hem genoemd en ook het chemisch element nummer 99, 'Einsteinium', is naar de bekende natuurkundige genoemd.

De moderne natuurkunde rust voor een groot deel op twee theorieën, de kwantummechanica en de relativiteitstheorie. Beide werden in het begin van de 20^ste eeuw gevonden. De eerste, de kantummechanica, bespreekt onze wereld op het allerkleinste niveau, namelijk dat van de quarks en elektronen. De twee relativiteitstheorieën (de speciale en de algemene) daarentegen zien het heel wat groter. Zo zijn vele bijwerkingen van de relativiteitstheorieën enkel merkbare bij gigantische massa's of snelheden.

'Blue stragglers' staan in de astronomie bekend als één van de laatste grote onopgeloste mysteries. Hun naam betekent in het Nederlands evenveel als 'blauwe achterblijvers' en het zijn sterren die deel uitmaken van sterhopen maar veel helderder en heter zijn dan de overige sterren in dergelijke objecten.

Het standaard hete Big Bang model van het heelal vereist dat de initiële eigenschappen van het universum een willekeurig Gaussian veld met een bijna schaalinvariante of Harrison-Zel'dovich spectrum omvat. Dit is bijvoorbeeld de voorspelling van het kosmische inflatie model. Dit betekent dus dat de initiële staat van het universum willekeurig is, maar in een duidelijk gespecificeerde manier waarin de amplitude van het ongerepte niet-homogene karakter 10^-5 is.

De kosmische achtergrondstraling werd voor het eerst voorspeld in 1948 door George Gamow, Ralph Alpher en Robert Herman. Alpher en Herman konden de temperatuur van de kosmische achtergrondstraling 5K bepalen. Ongeveer twee jaar later was hun schatting 28K. Er waren rond deze tijd vele schattingen van de temperatuur van het heelal en deze hadden te lijden onder twee gebreken.

De kosmische achtergrondstraling is isotroop aan ruwweg één deel in 100 000: de effectieve waarde variaties zijn slechts 18 µK. De Far-Infrared Absulute Spectrophotometer (FIRAS) instrument op de NASA COsmic Background Explorer (COBE) satelliet heeft het spectrum van de kosmische achtergrondstraling nauwkeurig opgemeten.