Toon items op tag: theoretische sterrenkunde

Het woord 'asterisme' klinkt wellicht niet bekend in de oren maar toch kent iedereen dit. Een asterisme is namelijk een groepering van sterren die samen een figuur vormen. Deze denkbeeldige figuur behoort niet tot de officiële sterrenbeelden maar wordt vaak gebruikt als hulpmiddel bij het waarnemen. In dit artikel gaan we dieper in op wat een asterisme precies is en bespreken we enkele bekende voorbeelden.

Het magnitudesysteem is een systeem dat wordt gebruikt om de helderheid van sterren weer te geven. Het is een quasi logaritmische schaal waarbij een verschil van 5 magnituden overeenkomt met een factor 100. Men onderscheidt twee deelsystemen: het schijnbare- en het absolute magnitudesysteem.

In de driehoeksmeetkunde bestaan regels waaruit men kan afleiden dat bepaalde driehoeken gelijkvormig zijn met elkaar, dit wil zeggen: de overeenkomstige hoeken van de twee driehoeken die gelijkvormig zijn, zijn even groot en de overeenkomstige zijden vertonen dezelfde verhouding. Met behulp van gelijkvormigheid kan men bijvoorbeeld wanneer men de reële afstand van de maan tot de aarde kent, de diameter berekenen.

De elongatie van een planeet is de hoek die gevormd wordt tussen de zon en die planeet, met als hoekpunt de aarde. Wanneer de elongatie van een planeet 0° bedraagt, dan spreekt men van een conjunctie. Bedraagt de elongatie van een planeet 90°, dan spreekt men van een kwadratuur. Wanneer de elongatie van een planeet 180° is, dan zegt men dat deze planeet in oppositie met de zon is.

Om de posities van hemelobjecten vast te leggen, gebruikte men jaren het systeem van hoogte en azimut. Hierbij deed zich wel het probleem voor dat de hemelbol voortdurend in beweging is, en deze coördinaten bijgevolg voortdurend veranderen. Daarom was men genoodzaakt een nieuw coördinatenstelsel aan de hemelbol toe te voegen: het coördinatensysteem van declinatie en rechte klimming, wat zeer belangrijk is voor de moderne astronoom.