De twintigste bemande Amerikaanse Space Shuttle missie startte op 27 augustus 1985 en werd uitgevoerd met het ruimteveer Discovery. Tijdens deze STS-51-I ruimtevlucht zou men drie communicatiesatellieten uitzetten in een baan om de Aarde en zou een andere kunstmaan terug opgevangen en hersteld worden tijdens twee ruimtewandelingen. Aan boord van de Discovery bevonden zich vijf astronauten en het totale gewicht aan vracht in het laadruim van het ruimteveer bedroeg 19,9 ton. Dankzij het succes van de STS-51-A missie in 1984 kon de Amerikaanse Leasat-3 satelliet tijdens deze missie opgevangen en hersteld worden tijdens twee ruimtewandelingen die samen 11 uur en 27 minuten duurden waardoor deze missie als een groot succes werd omschreven.

Op 29 april 1985 werd voor een zevende maal het Amerikaanse ruimteveer Challenger gelanceerd vanop het Kennedy Space Center in Florida. Deze STS-51-B missie stond volledig in het teken van wetenschappelijk onderzoek aan boord van het ruimtelabo Spacelab dat zich in het laadruim van het ruimteveer bevond en voor een tweede maal de ruimte inging. Aan boord van de Challenger bevonden zich zeven astronauten en naast de verschillende wetenschappelijke intsrumenten bevonden zich ook twee aapjes en 24 knaagdieren in het ruimteveer waarmee men de symptomen en gevolgen van ruimteziekte onderzocht. Deze missie duurde iets meer dan 7 dagen en doordat vrijwel alle wetenschappelijke experimenten probleemloos werden uitgevoerd werd deze missie een groot succes.

De tiende missie van een Amerikaanse Space Shuttle kreeg de naam STS-41-B en was de vierde ruimtevlucht van het ruimteveer Challenger. Tijdens deze missie zou de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA proberen om nog één laatste record te vestigen uit de geschiedenis van de bemande ruimtevaart namelijk het uitvoeren van een ruimtewandeling waarbij de astronaut zich op eigen kracht voortbeweegt en niet afhankelijk is van zijn ruimtetuig. Hiervoor werd speciaal de Manned Maneuvering Unit (MMU) ontwikkeld waarmee astronaut Bruce McCandless uiteindelijk het record vestigde. Ondanks dit grote succes kende deze missie ook enkele tegenslagen doordat twee satellieten in een te lage baan om de Aarde terechtkwamen en de robotarm van het ruimteveer niet goed functioneerde.

De derde onbemande testvlucht uit het Chinese Shenzhou ruimteprogramma ging op 25 maart 2002 van start. Op die dag werd vanop de Jiuquan lanceerbasis in de Gobi woestijn, de derde onbemande Shenzhou ruimtecapsule gelanceerd. Tijdens deze missie werd het Shenzhou ruimtetuig volledig uitgerust met alle aparatuur die normaal nodig is om een bemande vlucht te laten uitvoeren.

De Chinese Shenzhou 1 ruimtevlucht was de eerste missie uit het bemande Shenzhou ruimteprogramma. Deze onbemande testvlucht ging van start op 19 november 1999. Tijdens deze 21 uren durende vlucht zouden vooral de CZ-2F raket (Chang Zheng 2F) en de terugkeercapsule van het Shenzhou ruimtetuig uitvoerig getest worden.

De geschiedenis van de ruimtevaart begint officieel vanaf de lancering van de eerste satelliet, genaamd 'Sputnik', in 1957. Voor deze kleine bolvormige satelliet in de ruimte kon worden gebracht, zijn tal van mensen hun leven lang gepassioneerd geweest door luchtvaart en rakettechnologie. Dankzij hun visie, kennis en vernieuwende ideeën konden nieuwe technieken ontwikkeld worden waarmee de mens objecten verder dan ooit kon brengen. Men noemt Sergej Koroljov, Robert Goddard, Wernher von Braun, Konstantin Tsjolkovski en Hermann Oberth dan ook vaak de pioniers of de 'vaders' van de ruimtevaart door hun grote passie voor de ruimte en hun technologisch revolutionair inzicht inzake rakettechnologie dat ervoor zorgde dat de mens toegang kreeg tot de ruimte en zelfs kon wandelen op de Maan. In dit uitgebreid artikel wordt een overzicht gegeven van het leven van deze pioniers en hun belangrijkste verwezenlijkingen. 

Venera betekent in het Russisch zoveel als "Venus" en het Venera project van de Sovjet-Unie had dan ook als doel de planeet Venus voor het eerst te verkennen en het oppervlak ervan in kaart brengen. Tussen februari 1961 en december 1984 werden meer dan 15 Russische ruimtesondes gelanceerd onder het Venera project en hiermee werd Rusland het eerste land in de wereld dat een ruimtesonde in een baan van een andere planeet kon brengen.