Een passage van het internationale ruimtestation ISS is ongetwijfeld één van de mooiste zaken die we vanuit onze tuin of vanop ons terras aan de sterrenhemel kunnen zien. Doordat we het ISS vaak kunnen zien overvliegen, wemelt het op het internet dan ook van prachtige foto’s waarop een ISS-passage zichtbaar is als een opvallende ‘star trail’ (sterrenspoor). Dankzij dit uitgebreid artikel kan je leren hoe je het internationale ruimtestation het best kan fotograferen met een digitale spiegelreflexcamera (DSLR).

In deze tip gaan we leren hoe we kunnen starhoppen met enkel het oculair van je telescoop. Het geschikte oculair hiervoor heeft een beeldveld van één graad of meer. Zoals in een eerdere tip vermeld, dien je een overlegger te maken van het oculair om te gebruiken op een sterrenkaart. In deze tip gaan we leren starhoppen in het sterrenbeeld Scutum.

NGC 925 is een balkspiraalstelsel dat zich twee graden ten oosten bevindt van de ster gamma Tri in het sterrenbeeld Triangulum (Driehoek). Dit sterrenstelsel heeft magnitude 9.9 en staat 28,1 miljoen lichtjaar van ons vandaan. De armen die rond het stelsel liggen, bevatten relatief veel HII-gebieden. Dit zijn plaatsen waar veel sterren worden geboren. Opvallend aan dit sterrenstelsel is dat één van de twee spiraalarmen duidelijker zichtbaar is dan de andere. NGC 925 is één van de sterrenstelsels uit de NGC 1023 Groep, een cluster van vijf sterrenstelsels op ongeveer 20,3 miljoen lichtjaar afstand. NGC 925 werd op 13 september 1784 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel.

M15, ook gekend als NGC 7078, is een bolvormige sterrenhoop in het sterrenbeeld Pegasus met een werkelijke diameter van ongeveer 87 lichtjaar. Over de afstand bestaat nog enige discussie, waarschijnlijk ongeveer 15 kiloparsec (± 45 000 lichtjaar). Tot nu toe werden er meer dan 100 variabele sterren in de sterrenhoop ontdekt, meestal van het type RR Lyrae (enkel C centauri en M3 hebben er meer). In 1928 ontdekte FG Pease met de telescoop van de Mount Wilson sterrenwacht in de Verenigde Staten een planetaire nevel, Pease 1. Daarmee is M15 is één van een handvol bolvormige sterrenhopen die een planetaire nevel bevat.

M19, ook gekend als NGC 6273, is een bolvormige sterrenhoop in het sterrenbeeld Ophiuchus. Opvallend is dat deze bolhoop zich, in tegenstelling tot de meeste anderen, zich heel dicht bij de Melkweg bevindt, op ongeveer 4 600 lichtjaar. Er bevinden zich opvallend weinig variabele sterren in de sterrenhoop. Momenteel zijn er nog maar een viertal ontdekt. M19 heeft een werkelijke diameter van 19 lichtjaar en de cluster bevat 1 100 000 maal de massa van de Zon.

M29, ook gekend als NGC 6913, is een open sterrenhoop gelegen in het sterrenbeeld Cygnus (Zwaan). Indien deze sterrenhoop niet in ons sterrenstelsel zou liggen, zou hij een stuk spectaculairder zijn geweest. Het interstellaire stof dimt immers het licht met zo'n 3 magnitudes. M29 staat op een afstand van 24 000 lichtjaar tot de Aarde en meet 11 lichtjaar in diameter. De helderste van de 80 sterren zijn van het spectraaltype B.

M73, ook gekend als NGC 6994, is één van de vreemdste objecten uit de bekende Messiercatalogus. Dit object, gelegen in het sterrenbeeld Aquarius (Waterman) bestaat uit een groep van vier sterren welke een Y-vormig patroon vormen. De helderheid van deze sterren bedraagt magnitude 10,5, 10,5, 11 en 12. Het is niet bekend of deze sterren fysisch verbonden zijn.

M103, ook gekend als NGC 7654, is een open sterrenhoop in het sterrenbeeld Cassiopeia van ongeveer 170 sterren dat op 8 000 lichtjaar van ons verwijderd is. De jonge cluster bevat voornamelijk hete blauwe sterren. M103 is samen met M52 het noordelijkst gelegen Messierobject en het hele jaar door zichtbaar.