Hoe zagen sterrenstelsels er elf miljard jaar geleden uit? Op deze vraag probeerden sterrenkundigen met behulp van de Hubble ruimtetelescoop een antwoord te vinden om na te gaan of de bekende Hubble classificatie ook toen al zou kunnen gebruikt worden. Het uiteindelijk antwoord is dat toen de vorm, kleur en grootte van sterrenstelsels nauwelijks veranderd is.

Welke deep-sky objecten bestaan er allemaal? Een handig overzicht voor een beginnend waarnemer bij zijn/haar zoektocht doorheen de sterrenhemel. In dit artikel overlopen we elke type deep-sky object vergezeld met een voorbeeld.

NGC 4214 is een onregelmatig sterrenstelsel in het sterrenbeeld Canes Venatici (Jachthonden) van magnitude 9.6. Het deep-sky object is 13 miljoen lichtjaar van ons verwijderd en is zowel helderder alsook groter dan de Kleine Magelhaense Wolk. Hoewel het gecatalogeerd staat als een onregelmatig stelsel zijn er op foto’s toch aanwijzingen van balkspiraalstructuur terug te vinden. In deze balk zijn vele clusters en gaswolken (relatief veel zelfs voor dit type sterrenstelsel) waarin sterren geboren worden. Rond de centrale balk hangt een wolk van gas met daarin oudere sterren dat, gemeten aan de hemel, een grootte heeft van 15 boogminuten. NGC 4214 werd op 28 april 1785 ontdekt door de Duits-Britse astronoom William Herschel.

Als we op een donkere nacht boven ons heen kijken, zien we ongeveer in het centrum van de nachtelijke hemel een band waarin de sterren zeer dicht bij elkaar staan. Deze strook kennen we beter als de 'Melkweg'. Dit is het sterrenstelsel waar wij, de Aarde, deel van uitmaken. Sterrenstelsels zijn dus gebieden met grote verzamelingen van sterren en deze hebben vrijwel allemaal een spiraal-, schijf- of bolvormige structuur.