Sinds het begin van de ruimtevaart heeft de mens andere hemellichamen willen verkennen en bestuderen. De mensheid heeft tot op heden door zijn verkenning al voor meer dan 200 ton aan materiaal achter gelaten op onze maan, Venus en Mars. Slechts een heel klein deel daar van is vandaag de dag nog steeds operatief.

Deze lijst met bolvormige sterrenhopen kunnen als referentie worden gebruikt voor waarnemers die zich op het noordelijk halfrond bevinden. In dit artikel geven we een lijst van bolvormige sterrenhopen helderder dan magnitude 9 en noordelijker dan -40° declinatie.

M6 is een grote en heldere open sterrenhoop in het sterrenbeeld Scorpius (Schorpioen) op een afstand van 1 588 lichtjaar tot de Aarde. De schijnbare diameter van 25' komt overeen met twaalf lichtjaar in werkelijkheid. De leeftijd van de tachtig sterren die M6 vormen, wordt geschat op 100 miljoen jaar. De helderste ster in deze sterrenhoop is BM Scorpii of HD 160371. Dit is een variabele ster van het type SRd. M6 ligt nabij bij de grens met het sterrenbeeld Sagittarius en is het Messierobject dat (schijnbaar) het dichtste bij de kern van de Melkweg staat.

M24 is geen echt deep-sky object maar eerder een stellaire verdichting in de Melkweg. Dit object is terug te vinden in het sterrenbeeld Sagittarius. M24 is in werkelijkheid een deel van één van de spiraalarmen van ons eigen sterrenstelsel. Normaal wordt het meeste licht van de Melkweg verduisterd door interstellair stof maar om een of andere reden is er op die plaats een vermindering van stof, waardoor het licht niet gehinderd wordt. In M2' is er ook een open sterrenhoop, NGC 6603, te zien die door velen wordt beschouwd als het echte 'M24' object. M24 bevindt zich op een afstand tussen 10 000 en de 16 000 lichtjaar en bevat naast de open sterrenhoop ook enkele donkere stofwolken of nevels.

M35, ook gekend als NGC 2168, is grote en heldere open sterrenhoop in het sterrenbeeld Gemini (Tweelingen). De sterrenhoop bevindt zich op een afstand van ongeveer 2 500 lichtjaar van de Aarde en heeft een werkelijke diameter van35 lichtjaar. De helderste leden van M35 hebben een absolute magnitude van -2. Dit zijn dan voornamelijk jonge blauwe sterren. De helderste van de meer dan dan 500 sterren is een gele reus van magnitude 8,6. De leeftijd van M35 wordt geschat op enkele miljoenen jaren.

M55 is een bolvormige sterrenhoop in het sterrenbeeld Sagittarius (Schutter). Deze bolhoop heeft, in vergelijking met andere, opvallend weinig variabele sterren. Zo zijn er slechts een zestal (van het type RR Lyrae) momenteel bekend. Met een diameter van 19' is M55 ook een relatief groot object. Deze bolvormige sterrenhoop is 17 300 lichtjaar van de Aarde verwijderd en meet 100 lichtjaar in diameter.

M70 is een bolvormige sterrenhoop in het sterrenbeeld Sagittarius (Schutter) dat zich op een afstand bevindt van 29 300 lichtjaar. Opvallend aan dit object is dat er slechts twee variabele sterren in de cluster werden ontdekt. In juli 1995 werd de bolhoop bekend toen Alan Hale en Thomas Bopp de komeet Hale-Bopp ontdekten terwijl ze M70 aan het waarnemen waren. De cluster heeft een extreem dichte kern dat wellicht door een kerninstorting komt.

M93, ook gekend als NGC 2447, is een kleine maar heldere open sterrenhoop in het sterrenbeeld Puppis (Achtersteven). De helderste sterren zijn blauwe reuzen van het spectraaltype B9. De tachtig clusterleden zijn verspreid over een afstand van ongeveer 23 lichtjaar wat op een afstand van 3 600 lichtjaar overeenkomt met een schijnbare diameter van 22'.

M95, ook gekend als NGC 3351, behoort samen met M96 en M105 tot de Leo-1 groep van sterrenstelsels. De onderlinge afstand tussen de twee eerste bedraagt slechts 42' waardoor ze in hetzelfde beeldveld makkelijk zichtbaar zijn in een binoculair. De afstand tot M95, bepaald door cepheïdewaarnemingen met de Hubble Space Telescope, bedraagt 35,5 miljoen lichtjaar. Hiermee heeft men de afstand tot de Leo-1 groep bepaald op 38 miljoen lichtjaar. M95 is een balkspiraalstelsel van het type SBb en heeft opvallende spiraalarmen. Doordat de drie objecten, M95, M96 en M105 dicht bij elkaar liggen, zijn zij een zeer geliefd trio bij amateur-astronomen en astrofotografen.

Iridium Flares zijn een heel bekend fenomeen onder amateur-astronomen. Dit zijn lichtstipjes aan de sterrenhemel die snel in lichtintensiteit toe- en afnemen en heel kort te zien zijn. Deze plots opkomende lichtstipjes worden veroorzaakt door het zonlicht dat door de antennes van de Iridium communicatiesatellieten terug naar de Aarde wordt weerkaatst. In dit artikel leer je alles over de bekende Iridium Flares en hoe je deze moet waarnemen.