Uit waarnemingen die gemaakt werden door amateur-astronomen blijkt dat er eerder deze maand de planeet Jupiter opnieuw is getroffen door een hemelobject. Zo maakte de Oostenrijkse amateursterrenkundige Gerrit Kernbauer in de nacht van woensdag 16 op donderdag 17 maart 2016 video-opnamen van Jupiter waarop aan de rand van de planeetschijf duidelijk een korte, heldere flits te zien is. Ook de Ierse amateur-astronoom John McKeon nam rond hetzelfde tijdstip een vergelijkbare flits waar op beelden die hij had gemaakt van de planeet Jupiter.

Meteoriet komt van het Grieks "meteoros” en betekent: "hoog in de lucht". Elke meteoriet die op Aarde terechtkomt, krijgt de geografische plaats als naam. Dit is echter niet altijd evident aangezien meteorieten tijdens hun inslag uit elkaar kunnen vallen en dus over enkele kilometers verspreid kunnen worden. In dit artikel wordt een overzicht gegeven van de meest bekende meteorieten die op Aarde werden teruggevonden.

Wetenschappers hebben op Antarctica mogelijk sporen ontdekt van een grote meteorietinslag. Zo heeft men op het verlaten ijslandschap een twee kilometer brede cirkel ontdekt die mogelijk in 2004 is ontstaan toen een ruimtesteen is neergekomen op Antarctica. Twee onderzoeken wijzen alvast in de richting van een meteoriet. 

Tijdens een persconferentie in Seattle, die op 22 april 2014 werd georganiseerd door de B612 Foundation, werd bekend gemaakt dat de Aarde gemiddeld eens om de zes maanden in botsing komt met een kleine planetoïde. Dit aantal ligt veel hoger dan tot nu toe werd gedacht.

Een Spaanse astronoom is op 11 september 2013 getuige geweest van een uniek fenomeen. Zo zag José Madiedo van de universiteit van Huelva op die dag een rotsblok inslaan op het oppervlak van de Maan. De inslag vond plaats in het Mare Nubium gebied op de Maan en werd gefilmd door een videocamera. 

In de nacht van maandag 17 op dinsdag 18 februari 2014 is een planetoïde met een diameter van ongeveer 270 meter langs de Aarde gevlogen. De kortste afstand tot onze planeet bedroeg 8,8 maal de afstand tussen de Aarde en de Maan (2,6 miljoen kilometer). Deze planetoïde behoort tot de Aten-planetoïden die dicht bij de Aarde komen.

Nadat op 1 januari 2014 een kleine planetoïde werd ontdekt, kwam deze een dag later al terecht in de dampkring van de Aarde waar de ruimterots is gefragmenteerd. Berekeningen laten zien dat de planetoïde boven de Atlantische Oceaan, tussen Zuid-Amerika en Afrika, in de dampkring is uiteengevallen in kleinere stukken die vervolgens zijn opgebrand. 

Dankzij NASA's Lunar Impact Monitoring Program (LIMP) hebben wetenschappers kunnen vaststellen dat er op zondag 17 maart 2013 een nieuwe krater is ontstaan op het oppervlak van de Maan. Deze nieuwe krater is ontstaan door de inslag van een zogeheten 'meteoroïde' die een diameter had van ongeveer 40 centimeter. De inslag was zo helder als een ster van de vierde magnitude. 

Wetenschappers van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA hebben kunnen achterhalen dat er zich op het ijzige oppervlak van de Jupitermaan Europa klei-achtige mineralen bevinden. De wetenschappers kwamen tot deze opmerkelijke vaststelling na analyse van gegevens die in 1998 werden verkregen door de Amerikaanse ruimtesonde Galileo.

Aardscheerders, ook wel 'Near Earth Objects' (NEO) genoemd in het Engels, zijn planetoïden met een zodanige baan om de Zon dat ze de baan van de Aarde kruisen. Hierdoor kunnen deze planetoïden zeer dicht in de buurt van de Aarde komen of kunnen deze met onze planeet botsen.