Toon items op tag: energie

In Westerbork is in 2019 de upgrade van één van de snelste en meeste gevoelige radiotelescopen ter wereld voltooid. Het team van Nederlandse en internationale onderzoekers heeft hiermee ontdekt dat er grote onderlinge verschillen zitten in het gedrag van de zogenaamde snelle radioflitsers. Zulke flitsers, ook wel Fast Radio Bursts (FRBs) genaamd, zenden enorme hoeveelheden energie uit, die het heelal doorkruisen. Maar waar al dat felle radiolicht door wordt uitgezonden, is onbekend. De Westerbork resultaten laten zien dat deze puzzel voorlopig niet is opgelost. Het eerste wetenschappelijke resultaat van deze nieuwe radiohogesnelheidscamera’s verschijnt vandaag in het vakblad Astronomy & Astrophysics.

Een internationaal team van astronomen dat meer dan 200 000 sterrenstelsels onderzoekt, heeft – nauwkeuriger dan ooit tevoren – de energie gemeten die binnen een groot stuk ruimte wordt gegenereerd. Dat heeft geresulteerd in de meest complete schatting van de energieproductie van het nabije heelal. Het resultaat bevestigt dat een stuk heelal nu nog maar ongeveer half zoveel energie produceert als twee miljard jaar geleden.

De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft laten weten dat zijn New Horizons ruimtesonde met succes uit zijn 'winterslaap' werd gehaald. New Horizons werd in januari 2006 gelanceerd en sindsdien op weg naar de dwergplaneet Pluto en zijn maan Charon. Om zoveel mogelijk energie te sparen, werd het ruimtetuig maandenlang in een slaap-modus gebracht. Nu New Horizons opnieuw 'wakker' is, kan het laatste deel van deze ambitieuze missie beginnen. 

Na de historische landing op een komeet op woensdag 12 november is er in de nacht van 14 op 15 november wellicht een einde gekomen aan de missie van de Europese komeetlander Philae. De batterij aan boord van de 100 kilogram zware lander is zo goed als leeg waardoor alle instrumenten werden uitgeschakeld. Toch is er nog een waterkansje dat dit nog niet het definitieve einde is van de lander.

Tijdens een persconferentie in Seattle, die op 22 april 2014 werd georganiseerd door de B612 Foundation, werd bekend gemaakt dat de Aarde gemiddeld eens om de zes maanden in botsing komt met een kleine planetoïde. Dit aantal ligt veel hoger dan tot nu toe werd gedacht.

De Amerikaanse ruimtesonde Mars Observer was het eerste ruimtetuig in meer dan 20 jaar dat door het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA naar de planeet Mars werd gestuurd. Deze sonde had als belangrijkste taken het klimaat, de atmosfeer, de samenstelling en het magnetisch veld van deze planeet te onderzoeken. Op 25 september 1992 werd de Mars Observer probleemloos in de ruimte gebracht maar drie dagen voor deze Marsverkenner zich in een baan om de rode planeet zou begeven, verloor de vluchtleiding op 21 augustus 1993 alle contact met de sonde en werd de communicatie nooit meer hersteld. Voor het Amerikaanse ruimtevaartagentschap was dit verlies een grote klap en tot op heden is oorzaak van dit verlies nog steeds onbekend.

Het Amerikaanse ruimtetuig Mars Climate Orbiter was een van de twee onbemande Marsverkenners uit het Mars Surveyor '98 programma van het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA. Het had als belangrijkste doel het klimaat, weer en water op Mars te bestuderen om op deze manier een beter beeld te krijgen over de atmosfeer en klimaatsveranderingen van deze planeet. Normaal had deze ruimtesonde zich in een baan om Mars moeten begeven op een hoogte van 150 kilometer van het Marsoppervlak maar wegens een navigatiefout ging dit ruimtetuig verloren in de atmosfeer van Mars kort nadat deze er was aangekomen.

Spektr betekent is het Russisch 'spectrum' en was de naam van de vijfde module die deel uitmaakte van het Mir ruimtestation. Deze module werd ontworpen met als hoofddoel onze Aarde en zijn atmosfeer te bestuderen vanuit een lage baan om de Aarde. Het gevaarte werd op 20 mei 1995 gelanceerd vanop de Bajkonoer in Kazachstan lanceerbasis door middel van een krachtige Russische Proton draagraket. Op 1 juni 1995 koppelde deze module zich succesvol aan het de Mir basismodule waardoor het ruimtestation er opnieuw enkele tientallen kubieke meter werk- en leefruimte bij kreeg.

Het Russische Mir ruimtestation bestond uit één centrale basismodule waaraan later zes andere modules werden aan vastgehecht. Deze basismodule werd op 19 februari 1986 (plaatselijke tijd) gelanceerd door een krachtige Russische Proton raket vanop de Bajkonoer lanceerbasis in Kazachstan. Dit gevaarte bestond voornamelijk uit een compartiment waarin de ruimtevaarders konden slapen, eten en leven.

Max Planck zorgde voor veel bijdragen op het gebied van de theoretische fysica en werd beroemd als de stichter van de kwantumtheorie. Zijn theorieën zorgden voor een revolutie van ons begrijpen van de atomaire en subatomaire processen en hebben, als één van de fundamentele theorieën van de twintigste eeuw, gezorgd voor industriële en militaire toepassingen die elk aspect van een moderne maatschappij beïnvloeden. Voor zijn ontwikkeling van de kwantumtheorie ontving Max Planck in 1918 de Nobelprijs voor de Natuurkunde.