De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft op donderdag 30 augustus 2012 met succes twee onbemande ruimtetuigen in de ruimte gebracht die de stralingsgordels van de Aarde gaan onderzoeken. De twee ‘Radiation Belt Storm Probes’ (RBSP) werden in de ruimte gebracht door een Atlas 5 draagraket die om 10u05 belgische tijd vertrok vanop de Cape Canaveral lanceerbasis in Florida.

Het standaard hete Big Bang model van het heelal vereist dat de initiële eigenschappen van het universum een willekeurig Gaussian veld met een bijna schaalinvariante of Harrison-Zel'dovich spectrum omvat. Dit is bijvoorbeeld de voorspelling van het kosmische inflatie model. Dit betekent dus dat de initiële staat van het universum willekeurig is, maar in een duidelijk gespecificeerde manier waarin de amplitude van het ongerepte niet-homogene karakter 10^-5 is.

De kosmische achtergrondstraling is isotroop aan ruwweg één deel in 100 000: de effectieve waarde variaties zijn slechts 18 µK. De Far-Infrared Absulute Spectrophotometer (FIRAS) instrument op de NASA COsmic Background Explorer (COBE) satelliet heeft het spectrum van de kosmische achtergrondstraling nauwkeurig opgemeten.

De beweging van elektrische ionen en elektronen doorheen de ruimte is sterk beperkt door het magnetisch veld. De basismodus is de draaiing rond de magnetische veldlijnen, terwijl deze tegelijkertijd glijden langsheen deze lijnen en de deeltjes een spiraal pad geven. Bij typische veldlijnen, verbonden met de Aarde aan beide einden, zal deze beweging de deeltjes weldra in de atmosfeer doen leiden waar deze in botsing komen en hun energie verliezen. Een toegevoegde eigenschap van gevangen beweging voorkomt meestal dat dit gebeurd: de glijdende beweging vertraagt als de deeltjes in een gebied komen waar het magnetisch veld sterk is en zelfs kan stoppen en omkeren. Het is net alsof deze deeltjes afgeweerd worden van zulke gebieden, een interessant contrast met ijzer, die aangetrokken wordt wanneer het magnetisch veld sterk is.

Een groot probleem bij het vinden van een verklaring voor GRB’s is hun grote verscheidenheid. Sommige duren maar 30 milliseconden, terwijl de langsten bijna 2 uur duurden. Sommigen stralen met horten en stoten en anderen hebben weer een glad profiel. Het grootste deel van de energie van de fotonen ligt tussen de 100 000 en een miljoen electron-volt, wat betekent dat de bron bijzonder heet moet zijn (de, voornamelijk optische, elektronen die van de zon afkomen hebben maar een energie van een paar electron-volt).

Poollicht, ook wel 'aurora' of 'noorderlicht' genoemd, is een prachtig lichtverschijnsel dat in de duisternis in de atmosfeer van de Aarde te zien is. Dit fenomeen is vooral in de hoge geografische breedtes te zien (60 en 70 graden noorder- of zuiderbreedte) wat ook betekent dat poollicht het vaakst waargenomen wordt in de winter. Wanneer de Zon echter een periode van hoge activiteit kent, kunnen we ook poollicht in België en Nederland zien.