De eerste Chinese ruimtesonde voor de verkenning van de Maan kreeg de naam Chang'e 1 en werd op 24 oktober 2007 gelanceerd vanop het Xichang Satellite Launch Center. Chang'e 1 was het eerste project uit het driedelig Chinese Lunar Exploration Program (CLEP) dat als einddoel heeft in de toekomst bodemstalen van de Maan naar de Aarde te brengen.

Chandrayaan-1 was de naam van de eerste Indiase Maanverkenner. Deze onbemande ruimtesonde werd in 2008 in de ruimte gebracht en werd gebouwd in opdracht van de Indian Space Research Organisation (ISRO) met als belangrijkste doel het maanoppervlak zeer gedetailleerd in kaart te brengen. Aangezien dit de eerste Indiase maanverkenner was, was dit voor de ISRO en zijn ingenieurs dan ook een hele uitdaging.

Luna 16 is ongetwijfeld één van Rusland's grootste onbemande ruimtevaart successen. Tijdens deze missie werd met succes een lander op het maanoppervlak gebracht waarna een kleinere sonde een bodemstaal van het maanoppervlak terug naar de Aarde bracht. Dit was, na de Apollo 12 en Apollo 13 missies, het derde tuig dat bodemstalen van de maan terug naar de Aarde bracht. Hierdoor werd Rusland het tweede land in de wereld dat beschikte over een staal van een ander hemellichaam.

AS-203 (Apollo Saturn-203) was de vijfde onbemande testmissie uit het Amerikaanse Apollo ruimtevaartprogramma. Deze testvlucht wordt vandaag de dag soms ook als 'Apollo 2' omschreven. Het belangrijkste doel van deze testvlucht was om het gedrag te bestuderen van de brandstof in de S-IVB raketttrap eenmaal deze zich in een gewichtloze omgeving zou bevinden. Deze S-IVB rakettrap zou tijdens bemande Apollo vluchten de astronauten van de Aarde naar de Maan moeten brengen.

De Russische Progress ruimtetuigen zijn onbemande bevoorradingscapsules die in de ruimte gebracht worden door middel van Russische Soyuz draagraketten en waarvan het ontwerp afgeleidt werd van dat van de Soyuz ruimtetuigen. Toen de Sovjet Unie begin de jaren 70 begon met zijn langdurige bemande ruimtemissies zocht men een manier om kosmonauten in de ruimte te bevoorraden aangezien deze maar een beperkte hoeveelheid cargo konden meenemen met de Soyuz ruimtecapsules.

Een zogenaamde suborbitale ruimtevlucht is een vlucht waarbij een speciaal ontworpen vliegtuig of ruimtetuig de ruimte bereikt maar kort hierna opnieuw terugkeert naar de Aarde. Elk object dat dus een hoogte behaalt van minimum 100 kilometer boven zeeniveau en daarna terugkeert naar de Aarde heeft dus een suborbitale ruimtevlucht gemaakt.

Het Amerikaanse Apollo project is vandaag de dag nog steeds het duurste, grootste en meest succesvolle ruimtevaartproject uit de Amerikaanse ruimtevaartgeschiedenis. Dit project zorgde ervoor dat twaalf mensen tussen 1969 tot 1972 wandelden op de Maan. Amerika versloeg uiteindelijk de Sovjet-Unie in een hevige strijd om als eerste een mens te laten lopen op de Maan. Wegens een te duur prijskaartje en de oorlog met Vietnam werden de laatste geplande Apollo missies geannuleerd waardoor er na 1972 nooit nog een mens voet zette op het oppervlak van onze trouwe buur.

De Russische wetenschapper en raketingenieur Konstantin Tsiolkovski bedacht in de 19de eeuw een manier om mensen in de ruimte te krijgen door middel van een toren te bouwen die tot in de ruimte zou reiken. Hij liet zich hiervoor inspireren door het ontwerp van de Eiffeltoren in Parijs en stelde zich een geostationair ruimtekasteel voor dat zich op een hoogte van 35 800 kilometer boven het aardoppervlak zou bevinden.

Dit is het gebied waar de amateurwaarnemers in kunnen bijdragen op wetenschappelijk vlak. Als je ervaring hebt in het waarnemen van variabele sterren dan zal de magnitudeschattingen van kometen normaal geen probleem mogen zijn. Voor een beginnend waarnemer kan het ingewikkeld lijken maar met een beetje oefening kan je in geen tijd wetenschappelijke gegevens bekomen. Er zijn diverse methodes zoals de in - uit methode, de uit - uit methode, gewijzigde uit methode en de Beyer of extrafocale uitstervingsmethode. In dit artikel gaan we 1 methode bespreken: de in - uit methode.

Hermes was de naam van een Europese klein ruimteveer dat veel gelijkenissen vertoonde met het Amerikaanse X-20 project en vooral gepromoot en gesteund werd door het Franse ruimtevaartagenstchap CNES samen met enkele Franse ruimtevaartbedrijven zoals Aerospatiale. De officiële start van dit ambitieus Frans-Europees ruimtevaartproject werd in november 1987 gegeven.