De hedendaagse sterrenkunde maakt gebruik van vijf wetenschappelijke technieken: fotometrie, polarimetrie, magnetometrie, spectroscopie en astrometrie. Deze laatste is het oudste deelgebied van de sterrenkunde en behandelt het meten van de posities, afstanden en bewegingen van hemellichamen. Zodoende vormt de astrometrie de grondslag en het referentiekader voor astronomische waarnemingen.
In de tweede helft van de 20e eeuw rezen onoverkomelijke problemen om sterposities nog nauwkeuriger te meten. Grote boosdoener was de atmosfeer van de Aarde met zijn turbulentie. Daarnaast kenden men ook mechanische problemen zoals de invloed van de zwaartekracht gooiden roet in het eten. Met de HIPPARCOS satelliet werd het dus tijd voor astrometrie vanuit de ruimte!
Op 19 december 2013 heeft de Europese ruimtevaartorganisatie ESA vanop zijn lanceerbasis in Frans-Guyana de Global Astrometric Interferometer for Astrophysics (Gaia) satelliet in de ruimte gebracht. Met dit ruimtetuig wil men de nauwkeurigste driedimensionale dynamische kaart van heel onze Melkweg ooit maken.
Lancering vanop de Cape Canaveral lanceerbasis van de Amerikaanse Mars Climate Orbiter ruimtesonde. Op 23 september 1999 verloor NASA alle contact met de Mars Climate Orbiter omwille van een menselijke rekenfout. Het onbemande ruimtetuig bevond zich op dat moment al in een baan om de planeet Mars. Foto: NASA
Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.