De hedendaagse sterrenkunde maakt gebruik van vijf wetenschappelijke technieken: fotometrie, polarimetrie, magnetometrie, spectroscopie en astrometrie. Deze laatste is het oudste deelgebied van de sterrenkunde en behandelt het meten van de posities, afstanden en bewegingen van hemellichamen. Zodoende vormt de astrometrie de grondslag en het referentiekader voor astronomische waarnemingen.

In de tweede helft van de 20e eeuw rezen onoverkomelijke problemen om sterposities nog nauwkeuriger te meten. Grote boosdoener was de atmosfeer van de Aarde met zijn turbulentie. Daarnaast kenden men ook mechanische problemen zoals de invloed van de zwaartekracht gooiden roet in het eten. Met de HIPPARCOS satelliet werd het dus tijd voor astrometrie vanuit de ruimte!

Op 19 december 2013 heeft de Europese ruimtevaartorganisatie ESA vanop zijn lanceerbasis in Frans-Guyana de Global Astrometric Interferometer for Astrophysics (Gaia) satelliet in de ruimte gebracht. Met dit ruimtetuig wil men de nauwkeurigste driedimensionale dynamische kaart van heel onze Melkweg ooit maken.