Het Amerikaanse Apollo maanprogramma is ongetwijfeld het meest ambitieuze en succesvolle ruimtevaartprogramma ooit. Tussen 1961 en 1972 slaagde de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA er met het Apollo maanprogramma in om twaalf mensen te laten wandelen op het oppervlak van de Maan. Twaalf andere astronauten begaven zich in de buurt van de Maan. Nooit eerder begaf de mens zich zo ver in de ruimte. Leer via dit uitgebreid artikel alles over het Amerikaanse Apollo maanprogramma dankzij de vele indrukwekkende cijfers.

De Apollo 16 missie was de tiende bemande ruimtevlucht uit het Apollo Maanprogramma en zou de vijfde ruimtevlucht worden waarbij men een landing op het oppervlak van de Maan zou maken. Gezagvoerder gedurende deze missie was John W. Young die op dat moment één van de meest ervaren astronauten was. Hij had eerder al drie ruimtevluchten gemaakt (Gemini 3, Gemini 10 en Apollo 10) en zou later de eerste ruimtevlucht uitvoeren met een Amerikaanse Space Shuttle. Young werd bijgestaan door Thomas Mattingly die piloot van de Apollo commando module was en Charles Duke die piloot van de maanlander was. Op 16 april 1972 werd vanop het Kennedy Space Center in Florida de krachtige Saturn V raket gelanceerd met bovenop de Apollo 16 capsule en Maanlander die een gewicht hadden van 30 ton en 16 ton.

Na de succesvolle missies en landingen op het maanoppervlak van de Apollo 11 en 12 ruimtemissies werd de Apollo 13 aanzien als een vervolg hierop. Opnieuw zouden drie astronauten gelanceerd worden door een krachtige Saturn V raket en zouden twee ervan een zachte landing maken op de Maan om er een tijd te verblijven. De crew die hiervoor geselecteerd werd, bestond uit gezagvoerder James A. Lovell die hiervoor al driemaal een ruimtereis gemaakt had en op dat moment één van de meest ervaren Amerikaanse astronauten was. Lovell kon ook rekenen op de steun van John Swigert die Command Module Pilot was en Fred Haise die als functie Lunar Module Pilot had.

Na het grote succes van de Apollo 11 ruimtemissie besloot de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA verder te gaan met het bemande maanprogramma. Zo werd op 14 november 1969 de Apollo 12 ruimtecapsule gelanceerd vanop het Kennedy Space Center richting de Maan door middel van de krachtige Saturn V raket. Aan boord van de Apollo 12 ruimtecapsule bevonden zich gezagvoerder Pete Conrad, die eerder al twee ruimtevluchten gemaakt had tijdens het Gemini ruimteprogramma, Richard Gordon en Alan Bean.

Na de succesvolle Apollo 7 en 8 ruimtemissies had Amerika bewezen dat het klaar was voor een bemande reis naar de Maan. Voor men deze grote stap wou zetten, moest men eerst nog enkele cruciale onderdelen en manoeuvres testen die nodig waren voor een landing op het maanoppervlak. Eén van deze onderdelen was het testen en koppelen in een baan om de Aarde van de maanlander LEM waarmee twee astronauten een landing zouden maken op het maanoppervlak tijdens volgende Apollo missies en ermee terugkeren naar het moederschip. De Apollo 9 ruimtemissie stond dan ook volledig in het teken van deze testen van deze maanlander. De commandant van deze missie was James McDivitt die eerder al een ruimtereis gemaakt had tijdens het Gemini ruimteprogramma dat de voorloper was van het Apollo maanprogramma. Naast hem zaten ook nog David Scott, die piloot was van de Apollo 9 commandomodule, en Russell Scheickart, die piloot was van de LEM maanlander.