Toon items op tag: Australië

Een team astronomen dat radiogolven in het heelal in kaart brengt, heeft iets ongewoons ontdekt dat drie keer per uur een enorme energie-uitbarsting geeft, en het lijkt op niets wat astronomen eerder hebben gezien. Het team dat het heeft ontdekt denkt dat het een neutronenster of een witte dwerg zou kunnen zijn, ineengestorte kernen van sterren, met een ultra-krachtig magnetisch veld. Ronddraaiend in de ruimte zendt het vreemde object een straal straling uit die onze gezichtslijn kruist, en gedurende één minuut op de twintig is het een van de helderste radiobronnen aan de hemel.

Tijdens een historische vergadering van de Raad vorige week kreeg het onlangs opgerichte SKA Observatorium (SKAO) van zijn lidstaten goedkeuring om te starten met de bouw van de SKA-telescopen in Australië en Zuid-Afrika. De twee telescopen, die momenteel SKA-Low en SKA-Mid worden genoemd – de namen beschrijven het radiofrequentiebereik dat zij elk bestrijken - worden de twee grootste en meest complexe netwerken van radiotelescopen die ooit zijn gebouwd.

Na een ruimtereis van zes jaar is een capsule van de Japanse ruimtesonde Hayabusa 2 op zaterdag 5 december 2020 teruggekeerd naar de aarde. De capsule landde in de verlaten woestijn van Australië nadat deze op een afstand van 220 000 kilometer van de aarde was losgemaakt van de Hayabusa 2 ruimtesonde. Aan boord van de kleine capsule bevinden zich bodemstalen van de planetoïde Ryugu die in februari en juli 2019 werden opgevangen door het onbemande ruimtetuig. 

De catastrofale bosbranden die Australië al maanden teisteren, zijn goed zichtbaar op beelden die vanuit de ruimte worden gemaakt door diverse satellieten. Dankzij deze satellietbeelden krijgt men een idee van de immense schaal van de vele verwoestende bosbranden en van de omvang van de dikke rookpluimen. Voor zowel de mens alsook de natuur in Australië zijn deze bosbranden een ware ramp. 

Op dinsdag 12 maart 2019 hebben in het Italiaanse Rome zeven landen de oprichting van het Square Kilometre Array Observatory (SKAO) ondertekend. De Square Kilometre Array (SKO) is een gigantisch grote radiotelescoop die wordt gebouwd in Zuid-Afrika en Australië. De faciliteit zal bestaan uit vele duizenden schotels en antennes die met elkaar in verbinding staan. Op deze manier ontstaat een grote radiotelescoop met een ontvangstgebied van een vierkante kilometer (square kilometre) die de grootste en meest gevoelige radiotelescoop ter wereld moet worden. 

De Great Melbourne Telescope was na de bekende 'Leviathan of Parsonstown' sterrenwacht in de 19de eeuw de tweede grootste telescoop op Aarde. Nadat deze telescoop in Ierland werd gebouwd, werd deze over gebracht naar Australië waar men de telescoop vooral gebruikte voor het waarnemen van nevels. Leer via dit uitgebreid artikel alles over deze indrukkende telescoop en zijn rijke geschiedenis.

De European Launcher Development Organisation (ELDO) is een voormalige ruimtevaartorganisatie die begin de jaren ’60 werd opgericht met als doel Europa toegang tot de ruimte te geven door middel van een Europese draagraket. Deze raket kreeg de naam ‘Europa’ en werd ontwikkeld door België, Duitsland, Frankrijk, Italië, Nederland en het Verenigd Koninkrijk die samen de European Launcher Development Organisation (ELDO) vormden. Omwille van verschillende mislukte lanceringen en technische tegenslagen werd het programma stopgezet en werd de European Launcher Development Organisation (ELDO) samen met de European Space Research Organisation (ESRO) omgevormd tot de European Space Agency (ESA).

In vergelijking met astronomische observatoria in het Noordelijke halfrond, lijkt de Siding Spring sterrenwacht een jonkie. Het fascinerende verhaal van de grootste optische telescoop in Australië begon echter veel eerder dan die ene nacht in april 1974, toen "first light" werd verkregen.

Vanaf 1788 werd Terra Australis, het huidige Australië, als Brits grondgebied opgeëist en werden diverse nederzettingen opgezet in de eerste kolonie van New south Wales. Teneinde weersvoorspellingen en nauwkeurige tijdsbepalingen uit te voeren voor de chronometers aan boord van de schepen van de Britse Marine, volgden sterrenwachten in Victoria (1853), Sydney (1856), Melbourne (1870) en Perth (1896).

Sinds de ontwikkeling van de radio medio de jaren 1890, waren uitvinders zoals Nikola Tesla (1856-1943) en Guglielmo Marconi (1874-1937) ervan overtuigd dat men radio signalen uit het zonnestelsel kon ontvangen. Het duurde echter tot 1933 voordat de Amerikaanse radio ingenieur Karl Jansky (1905-1950) met zijn 30 m buizen-antenne "radio ruis" detecteerde vanuit het centrum van de Melkweg, ons sterrenstelsel. Radio astronomie was geboren en deze nieuwe subtak van de sterrenkunde werd snel uitgebaat door de Amerikaanse fysicus John Krauss (1910-2004) en de Amerikaanse amateur-astronoom Grote Reber (1911-2002).