De Celestron Starhopper 12"
Foto: Celestron

Begin mei 2005, net thuis gekomen met 2 dozen waar in het vet Celestron op stond. Nog geen uur later waren de dozen leeg en stond er een heuse 12” (303mm) reflector op een dobsonmontering in de veranda. Een echt monster is dit ding. De hoogte van de focusser is ongeveer 1.5 meter. De telescoop weegt in totaal ongeveer 85 pond, grofweg 38kg dus.

Zoals je kan lezen geen telescoop om je klein neefje mee te plezieren op zijn verjaardag. De brandpuntafstand bedraagt 1500mm, samen met de diameter van 12” (303mm) komen we uit op f/5, een redelijk snel systeem dus. Er komen een 9x50 zoeker, ventilator en een E-lux 32mm 2” (50.6mm) oculair bij. De focusser is een standaard “rack & pinion” focusser. Maar laten we nu naar de ervaringen die ik met deze telescoop heb gehad gaan. Momenteel bezit ik de telescoop al 3 maanden, tijd genoeg om de telescoop uitvoerig te testen.

Optiek

De spiegels die in deze telescoop verwerkt zijn van vrij goede kwaliteit. Ze zijn gefabrikeerd door Guan Sheng Optics waardoor ze een andere fabrikant hebben dan de spiegels van de Oriontelescopen. Welke spiegel nu de beste is kan ik u spijtig genoeg niet zeggen, omdat er nog geen vergelijkende test is geweest tussen deze telescoop en de Orion XT12 van onze webmaster.

Op de primaire spiegel is in het midden een markering aangebracht om het collimeren te vergemakkelijken. Collimatie is zeer belangrijk bij dit snelle systeem (f/5). Kleine nauwkeurigheden kunnen er al voor zorgen dat de kwaliteit van het beeld alles behalve is. Het bijgeleverde collimatiehulpstuk is ver van toereikend om je optiek in een perfecte opstelling te krijgen en te houden. Een Chessire Eyepiece of zelfs een lasercollimator zijn geen overbodige luxe.

Montage en Accessoires

Op ongeveer een uurtje tijd was alles ineen gezet. De montering laat zich makkelijk monteren, alles wijst zich uit. Eenmaal als alles klaar is kan je de telescoop voor de eerste maal in zijn volle glorie aanschouwen. Wat je als eerste zal opvallen is dat de montering iets te licht lijkt (en is) voor de telescoop zelf. De montering zal het niet begeven onder de volle 25kg van de buis maar erg stabiel is het niet. De bewegingen van de telescoop op de montering zijn ook wat je zou verwachten van een massaproductieproduct, niet slecht maar toch niet zacht genoeg om zonder problemen te volgen op hoge vergrotingen. Gelukkig kan wat zoekwerk op Google ons helpen in onze kleine verbeteringen.

De focusser is van een redelijk goede kwaliteit, hoewel het een standaardmodel is krijg je de oculairen die je gebruikt snel scherp, enkel zal het bij hoge vergrotingen iets voorzichtiger moeten gebeuren. Het 32mm E-lux oculair dat je bij deze telescoop krijgt is dan weer andere koek. Als je het gebruikt valt duidelijk op dat dit oculair niet gemaakt is voor een f/5 systeem. Meer als 1/3 van het beeldveld is niet bruikbaar naar mijn normen. Versta me niet verkeerd, het is zeker de moeite waard als goedkoop oculair maar dan wel in een f/7 of f/8 systeem. Maar helaas hebben andere (en vaak ook duurdere) oculairen hetzelfde probleem in snelle systemen. Dus het is niet alleen gebonden aan de kwaliteit van het oculair. Op de zoeker is niets aan te merken. Helder en groot veld dat soms aangenamer is om door te kijken bij sommige DSO’s (denk aan enkele open clusters) vanwege het rijke veld waarin ze dan liggen.

Prestaties in het veld

Een telescoop met een diameter van 12” (303mm) is al een stevig beestje dat vrij veel licht kan opvangen. En zo gedraagt de Starhopper zich ook, als een beest. Hoewel we door de grote diameter ook veel ongewenst licht (denk aan lichtvervuiling etc) opvangen zijn de beelden die de telescoop op je netvlies afvuurt goud waard. M57 (de Ringnevel) is (doorheen een Orion Skyglowfilter) zonder twijfel een ring van stof en gas. De centrale ster ontglipt me momenteel nog maar dat is slechts een kwestie van tijd en training. M31 (het grote stelsel in Andromeda) is groter en helderder dan ik ooit had durven denken. De nabijgelegen stelsels M32 en M110 springen zowaar naar je toe, waar ze in kleinere telescopen nog enig zoekwerk kunnen vragen. M97 (de Uilnevel) in Ursa Major is een mooie ronde bal van gas waarin ongeveer 25% van de tijd donkere plekken, de zogenaamde ogen, te zien zijn. Het laat je al afvragen wat dit beestje kan doen op een echt donkere observeerplaats.

Conclusie

Wat kan ik anders zeggen dan: Kopen die handel!!. Buiten de iets onstabiele en soms stroeve montering en de zwakke prestaties van het bijgeleverde oculair kan ik geen verdere kritiek geven. Let wel op, deze telescoop is best groot. Als je mobiliteit voor een deel wilt opofferen voor extra opening is deze telescoop uitstekend. En moest je ooit toch genoeg krijgen van het rondduwen van de telescoop kan je later nog altijd een equatoriale montering of equatoriaal platform voor deze telescoop kopen. Een telescoop die het overwegen waard is dus.