Vanop de Mid-Atlantic Regional Spaceport in Virginia is in de nacht van dinsdag 19 op woensdag 20 november 2013 een Minotaur I raket gelanceerd met aan boord maar liefst 29 satellieten. De belangrijkste vracht aan boord van de Minotaur I raket was de Amerikaanse militaire Space Test Program Satellite-3 (STPSat-3) die zal gebruikt worden om nieuwe technologieën te demonstreren. Daarnaast bracht deze raket ook nog eens 28 kleine CubeSats in de ruimte.
Om 02u15 Belgische tijd vertrok de elfde Minotaur 1 raket vanop de Mid-Atlantic Regional Spaceport in Virginia. Iets meer dan 22 minuten na de start van de lancering werden uiteindelijk de laatste satellieten succesvol uitgezet in een lage baan om de Aarde. De Minotaur I raket werd ontworpen en gebouwd door het Amerikaanse ruimtevaartbedrijf Orbital Sciences Corporation met onderdelen die afkomstig zijn van intercontinentale Minuteman II raketten. Alles samen heeft deze twintig meter lange draagraket bij de lancering een gewicht van ongeveer 36 ton. De raket zelf bestaat uit vier trappen waarvan de derde en vierde rakettrappen ook gebuikt worden bij de Pegasus raket. De Minotaur I kan vrachten tot 580 kilogram tot in een lage baan om de Aarde brengen en kan gelanceerd worden vanop zowel de Vandenberg lanceerbasis in Californië alsook de Mid-Atlantic Regional Spaceport in Virginia. In januari 2000 werd de Minotaur I voor het eerst gelanceerd en tot op heden verliepen alle lanceringen succesvol. Orbital Sciences Corporation ontwikkelde ondertussen ook al de Minotaur II, III, IV en V versies die zwaardere vrachten in de ruimte kunnen brengen. Onderaan dit artikel kan u een filmpje zien van de lancering van deze Minotaur I raket.
CubeSats
Tijdens deze lancering werden maar liefst 29 satellieten uitgezet in een lage baan om de Aarde. Alles samen hadden de vrachten een totaal gewicht van 400 kilogram. De belangrijkste en grootste vracht aan boord van deze Minotaur I raket was de 180 kilogram zware Space Test Program Satellite-3 (STPSat-3). Deze satelliet werd gebouwd door Ball Aerospace en het Department of Aeronautics and Astronautics van het Massachusetts Institute of Technology. De STPSat-3 satelliet heeft hetzelfde ontwerp als zijn voorganger (STPSat-2) maar werd uitgerust met andere experimenten. De Amerikaanse luchtmacht heeft in het kader van het Space Test Program de leiding over deze satelliet die werd ontworpen om nieuwe technologieën te testen en demonstreren in de ruimte. Onder de overige 28 satellieten maken elf kleine satellieten deel uit van NASA's Educational Launch of Nanosatellites (ELaNa) programma. Dit programma werd door de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA in het leven geroepen om universiteiten en andere educatieve instellingen toegang te geven tot de ruimte door middel van het bouwen van zogeheten 'CubeSats'. CubeSats zijn zeer kleine satellietjes die de vorm van een kubus hebben en exact 10 x 10 x 10 centimeter groot zijn. Deze 'picosatellieten' wegen niet meer dan 1,3 kilogram en bestaan vaak uit onderdelen die in de handel vrij te verkrijgen zijn. De standaard van 10 x 10 x 10 centimeter wordt bij CubeSats aangeduid als 1 Unit (U). Aangezien drie 1 Unit CubeSats dezelfde afmetingen hebben als één 3 Unit CubeSat is het dus ook mogelijk om een CubeSat te ontwikkelen die bestaat uit meerdere Units. De bouw van een CubeSat start meestal met de aankoop van een CubeSat Kit. Dit is een pakket waarin zich alle onderdelen bevinden zoals het chassis, de elektronica en software om te starten met de bouw en ontwikkeling van een eigen CubeSat. Universiteiten, wetenschappelijke instellingen en bedrijven maken steeds meer gebruik van CubeSats om op een goedkope manier nieuwe technologieën te testen in de ruimte en studenten ervaring te laten opdoen met ruimtevaarttechnologie.
Overzicht belangrijkste CubeSats:
- SENSE 1 (USAF - 5 kg)
- SENSE 2 (USAF - 5 kg)
- Horus (Lawrence Livermore National Laboratory - 1 kg)
- Firefly (Goddard Space Flight Center - 3 kg)
- Ho‘oponopono 2 (University of Hawaii - 3 kg)
- Black Knight 1 (U.S. Military Academy West Point - 1 kg)
- CAPE 2 (Univsreity of Louisiana - 1 kg)
- ChargerSat 1 (Univsreity of Alabama in Hunstville - 1 kg)
- COPPER (St. Louis University - 1 kg)
- DragonSat 1 (Drexel University - 1 kg)
- KySat 2 (Kentucky Space - 1 kg)
- NPS-SCAT (USAF - 1 kg)
- PhoneSat 2.0 (NASA Ames Research Center - 1 kg)
- Thomas Jefferson CubeSat (Thomas Jefferson High School - 1 kg)
- SwampSat (Univsreity of Florida - 1 kg)
- Vermont Lunar CubeSat ( Vermont Technical College - 1 kg)
- Trailblaizer 1 (University of New Mexico - 1 kg)
De meest opmerkelijke CubeSats die tijdens deze lancering in de ruimte werden gebracht zijn PhoneSat 2.0, Firefly en de Thomas Jefferson CubeSat. PhoneSat 2.0 werd ontwikkeld door een NASA's Ames Research Center en is een CubeSat uitgerust met een Google Nexus-S smartphone als boordcomputer. Firefly is een CubeSat die bestaat uit drie units en werd ontwikkeld door NASA’s Goddard Space Flight Center en het Amerikaanse National Science Foundation. Deze kleine satelliet moet onderzoeken of bliksems zogeheten 'Terrestrial Gamma-Ray Flashes' veroorzaken in de atmosfeer van de Aarde. De Thomas Jeffesron CubeSat (TJ3Sat) is de eerste CubeSat die werd ontwikkeld door een Amerikaanse high school en moet in de ruimte ontvangen tekstberichten omzetten naar gesproken berichten en deze vervolgens doorsturen naar de Aarde.
