De prachtige sterrenhemel

Vroeger dacht men dat sterren op een grote bol gekleefd waren. De Aarde zat in die bol en de sterren kwamen op en gingen onder. Deze sterren bleken een vaste positie te hebben en de Zon, Maan en planeten bewogen tussen de sterren in. Dit kan eenvoudig verklaard worden doordat de Aarde om haar eigen as draait waardoor het lijkt alsof de sterren op en onder gaan. Daarnaast draait de Aarde ook in een baan om de Zon waardoor het lijkt alsof de Zon doorheen de sterren door beweegt.

Sterrenbeelden

Het is eigen aan de mens om wonderbaarlijke dingen zoals de sterrenhemel te aanschouwen als een geschenk van iets of iemand of te vergelijken met dingen die gebeurd zijn. Sterren die op een vorm of een dier leken, kregen zo de meest wonderlijke namen. Uit deze fantasiebeelden werden uiteindelijk de sterrenbeelden geboren. Elke cultuur en elke beschaving gebruikte andere namen. Zo wordt het bekende sterrenbeeld 'Grote Beer' ook wel de 'Grote (Pol-)Lepel' of zelfs de 'Sauspan' genoemd.

Ursa Major

De schijnbare helderheid van sterren aan de hemel

Niet alle sterren zijn ook even helder. Dat wist men in de oudheid ook al en men verdeelde de sterren uiteindelijk in klassen die sterrenkundigen ook wel  'magnitudes' noemen. De eerste klasse waren de helderste, sterren van de tweede klasse waren ietsje minder helderd en zo ging het verder tot klasse 6. Rond de 19de eeuw ging men dit systeem verbeteren. Men had gemerkt dat de sterren van klasse 6 honderd keer zwakker waren dan deze van klasse 1. Astronomen stelden vast dat het verschil van vijf magnitudes overeenkwam met een factor 100 in helderheid. Dus een ster van magnitude 11 is tien magnitudes minder helder dan een ster van magnitude 1. Als we voor elke 5 magnitudes met 100 moeten vermenigvuldigen is dat 100 X 100 = 10 000 keer zwakker. Door dit weet je de schijnbare helderheid van een ster, niet de helderheid zelf!

Dit gebeurde vandaag in 1807

Het gebeurde toen

De Duitse astronoom Heinrich Wilhelm Matthias Olbers ontdekt de planetoïde 4 Vesta. Dit is de op twee na grootste planetoïde in de hoofdring tussen de banen van de planeten Mars en Jupiter en is tussen de 468 en 530 kilometer in diameter. Haar grootte en haar ongewoon heldere oppervlak maken van Vesta ook de helderste planetoïde. De vorm van Vesta is ongeveer bolvorming en het oppervlak en het oppervlak wordt gekenmerkt door een enorme krater met een diameter van 460 kilometer op de zuidpool. Foto: NASA

Ontdek meer gebeurtenissen

Redacteurs gezocht

Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!

Wordt medewerker

Steun Spacepage

Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.

23%

Sociale netwerken