Neptunusmaan: Nereïde

Nereïde werd in 1949 ontdekt door Gerard Kuiper en is de derde grootste maan van Neptunus. Veel informatie over dit object hebben wetenschappers niet aangezien de Voyager 2 ruimtesonde zich op een afstand van 4,7 miljoen kilometer bevond van deze maan toen het tuig langs Neptunus vloog. Opvallend aan deze onregelmatige maan is zijn hoge excentriciteit waardoor dit object zich op een bepaald moment op slechts 1 372 000 kilometer van Neptunus bevindt en op andere momenten 9 655 000 kilometer van de gasreus verwijderd is.

Karakteristieken

Geschiedenis

Nereïde werd op 1 mei 1949 ontekt door de Nederlandse astronoom Gerard Kuiper. Dit object werd genoemd naar de nimfen van de zee uit Griekse mythologie die de dochters waren van Nereus en Doris.

Opname van Nereïde gemaakt door de Voyager 2 ruimtesonde - Foto: NASA

Baan & rotatie

Met een omlooptijd van 360,1 dagen is Nereïde één van de verst verwijderde manen van Neptunus. Door de hoge excentriciteit van Nereïde varieert de afstand van deze maan tot Neptunus van 1 372 000 km naar 9 655 000 kilometer. Deze ongewone baan doet wetenschappers vermoeden dat Nereïde wellicht afkomstig is uit de Kuipergordel of de baan van deze kleine maan verstoord werd toen Neptunus Triton opving.

Samenstelling & oppervlak

Toen de Amerikaanse ruimtesonde Voyager 2 zijn scheervlucht maakte in 1989 langs Neptunus bevond Nereïde zich te ver af om duidelijke opnamen te kunnen maken van het oppervlak van deze maan. Op enkele onscherpe beelden kan men wel zien dat Nereïde een onregelmatige vorm heeft en het oppervlak wellicht bezaait is met inslagkraters. Deze kleine maan reflecteert ongeveer 14% van zijn ontvangen zonlicht waardoor deze iets meer zonlicht terugkaatst dan onze eigen maan.